چرخه های تر و خشک شدن از فرآیندهای مهم محیطی می باشند که معمولاً به عنوان یک مکانیسم در تغییر سیستم منافذ خاک عمل می کنند. همچنین رس و ماده آلی از ویژگی های ذاتی خاک هستند که در خصوصیات ساختمان خاک مهم می باشند. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین تعداد چرخه های تر و خشک شدن، میزان رس و مواد آلی خاک با پایداری ساختمان، توزیع اندازه ذرات و سیستم منافذ خاک بود. برخی ویژگی های فیزیکی نمونه های خاک پس از یک، سه و پنج چرخه تر و خشک شدن تعیین گردید و سپس با پایداری خاکدانه های خاک اولیه (خاک بدون تر و خشک شدن) مقایسه شد. نتایج نشان داد که بهبود و توسعه خاکدانه سازی و پایداری ساختمان خاک برای خاک های رسی به ویژه خاک رسی که ماده آلی بیشتری داشت، بیشتر بود. یک و سه چرخه تر و خشک شدن، تنها در دو نمونه خاک رسی سبب افزایش بیشتر خاکدانه سازی نسبت به نمونه های خاک دارای رس کمتر گردید؛ ولی با افزایش تعداد چرخه های تر و خشک شدن (پنج چرخه)، پایداری خاکدانه ها کاهش یافت. یافته های این پژوهش نشان داد که تشکیل خاکدانه های بزرگ غالباً به ویژگی های بافت خاک بستگی دارد تا به میزان ماده آلی خاک؛ و اثر مواد آلی خاک هنگامی که با میزان بالای رس خاک همراه باشد، مؤثر است. همچنین تراکم ایجادشده در حین نمونه برداری می تواند در طی چرخه های تر و خشک شدن تعدیل شود و تناوب این چرخه ها یک مکانیزم مهم در بهبود ساختمان خاک می باشد.
