توده گرانیتوئیدی بروجرد از نظر جایگاه زمینشناسی بخشی از پهنه سنندج-سیرجان محسوب میشود. در بیشتر بخشهای گستره مورد مطالعه شواهد دگرشکلی شکلپذیر بهصورت فابریکهای میلونیتی دیده میشود که گرانیت بروجرد را به گرانیت میلونیتی تبدیل کرده است. فابریکهای میلونیتی شامل برگوارگی میلونیتی و خطواره کششی است که در بخشهایی از توده که هوازدگی خفیف است قابل دیدن و اندازهگیری است. شیب برگوارگی در بیشتر نقاط کم تا متوسط حدود 10 - 55 درجه است. برگوارگیها در بخش شمالی توده بیشتر امتداد شمال خاور–جنوب باختر دارند و در بخشهایی جنوبی توده بروجرد امتداد برگوارگی بیشتر راستای شمال باختر-جنوب خاور را نشان میدهند. جهت شیب برگوارگی متغیر و در بخشهای شمالی توده بیشتر به سمت جنوب خاور شیب دارد و در بخشهای جنوبی توده به سمت شمالخاور شیب دارد. میل خطواره کششی کم و در حدود 0 - 25 درجه و به شمالباختر، شمالخاور و جنوبخاور میل دارد. با توجه به شیبدار بودن برگوارگی نوع حرکت در پهنه برشی و با استفاده از نشانگرهای سوی برش، حرکت شیبلغز نرمال و معکوس تعیین گردید. مجموعه شواهد موجود در گستره برای تعیین موقعیت تکتونیکی توده گرانیتوئیدی بروجرد نشان میدهد که جایگزینی این توده همزمان با تکتونیک و در مرحله دوم دگرشکلی صورت گرفته است. بعد از تغییر شکل و تشکیل فابریک میلونیتی در توده بروجرد، مجددا گستره تحتتاثیر دگرشکلی قرار گرفته و برگوارگی و خطواره میلونیتی چین خوردهاند.
