کوه های گرین در مرز پهنه سنندج - سیرجان (در شمال خاور) با پهنه زاگرس مرتفع (در جنوب باختر) قرار گرفته است. اگر چه روند غالب ساختاری پهنه های زاگرس و سنندج - سیرجان شمال باختری - جنوب خاوری است اما در محدوده مورد مطالعه، ساختارها دو نوع جهت گیری نشان می دهند. در بخش جنوب باختری منطقه مشابه روند زاگرس و در بخش جنوب خاوری ، روند خاور تا شمال خاوری - باختر تا جنوب باختری است. با توجه به موقعیت ویژه ساختاری و قرارگیری در مرز دو پهنه مهم تاکنون مطالعات ریخت زمین ساختی و نوزمین ساختی دقیقی بر روی این منطقه انجام نشده است. به منظور تحلیل ریخت زمین ساخت منطقه مورد مطالعه، از مطالعات صحرایی، ارزیابی شواهد زمین ساختی تأثیرگذار بر ژئومورفولوژی کنونی کوه های گرین، شاخص های مورفومتری و تحلیل های فرکتالی استفاده شده است. رودخانه ها و شبکه زهکشی ازجمله مهم ترین عوارضی هستند که نسبت به تغییرات زمین ساختی بسیار حساس می باشند. جهت بررسی تأثیرات گسل نهاوند بر ریخت شناسی شبکه زهکشی، ابتدا محدوده مورد مطالعه به 47 حوضه تقسیم گردید. سپس 6 شاخص کمی مورفومتری، شاخص گرادیان - طول رودخانه (SL)، شاخص عدم تقارن حوضه زهکشی (Af)، شاخص نسبت پهنای کف دره به ارتفاع دره (Vf)، شاخص تقارن توپوگرافی عرضی (T)، شاخص سینوسیتی جبهه کوهستان (Smf) و منحنی و انتگرال ارتفاع سنجی (Hi) محاسبه شده است. به منظور تعیین میزان فعالیت زمین ساختی نسبی، شاخص زمین ساخت فعال نسبی (Iat) محاسبه و منطقه مورد مطالعه به 3 رده، فعال (رده1)، نسبتاً فعال (رده2) و با فعالیت کم (رده3) تقسیم شده است. همچنین بعد فرکتالی در 6 پهنه در منطقه مورد مطالعه برای الگوی گسل ها و شبکه زهکشی منطقه به روش مربع شمار، نمودارهای Log - Log و استفاده از تحلیل های فرکتالی مربوطه محاسبه شده است. نتایج بدست آمده از بررسی شاخص های مورفومتری و ابعاد فرکتالی برای سیستم گسلی فعال و شبکه زهکشی در کوه های گرین نشان دهنده فعالیت بیشتر بخش مرکزی (در راستای کوه گرین) و بخش جنوبی (محل برخورد ساختارهای زمین ساختی فعال مثل گسل های نهاوند، گرین، گاماسیاب و سنگ سوراخ ) می باشد. به طور کلی می توان بیان نمود که ریخت شناسی شبکه زهکشی منطقه مورد مطالعه از نیروهای فعال زمین ساختی تأثیر پذیرفته است.
