علی صادقی نسب

مقدمه و هدف: بروسلوزیس بیماری منتقله از دام به انسان (Anthropozoonosis) و بومی کشور است که در دامها باعث سقط و در انسان، طیف گسترده ای از نشانه های بالینی متفاوت و نهایتا خسارات بهداشتی-اقتصادی قابل توجهی را موجب می شود. هدف از این مطالعه بررسی روند بروز بروسلوزیس انسانی بر اساس گزارش های کشوری از سال 1394-1388 و پیش بینی این روند در سالهای آتی بوده است. روش کار: داده ها از مرکز مدیریت بیماریهای وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، به تفکیک استانهای مختلف از سال 1388 تا 1394 اخذ و مقایسه میزان بروز و روند تغییرات آن در کشور و هر یک از استانها انجام شده است. نتایج: کمترین و بیشترین متوسط بروز سالیانه در سالهای مورد نظر به ترتیب مربوط به هرمزگان (58/1 در صد هزار) و لرستان (87/62) بوده است. شش استان هرمزگان (58/1)، تهران (19/2)، گیلان (49/2)، بوشهر (77/2)، البرز (77/3)، سیستان و بلوچستان (90/4) کمترین و پنج استان آذربایجان غربی (29/43)، کرمانشاه (48/47)، کردستان (85/50)، همدان (03/60) و لرستان (88/62) بیشترین بروز را داشته اند. بروز کشوری بیماری از سال 88 تا 94 رو به افزایش (به ترتیب 61/17، 52/16، 95/16، 11/21، 83/24، 94/25 و 64/25) بوده است. هر چند سه استان کردستان، همدان و لرستان استانهایی دارای بالاترین میزان بروز در هفت سال مورد مطالعه بوده اند ولی روند افزایش بروز در کردستان بیشترین گرادیان افزایشی (به ترتیب 25/28، 78/24، 88/35، 66/50، 46/64، 94/103و 19/103) را به خود اختصاص داده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، میزان کلی بروز بیماری در کشور افزایش یافته است ولی تغییر چشمگیری در روند بروز بیماری بروسلوزیس انسانی و جا بجا شدن رتبه استانها اتفاق نیفتاده است. در مورد استانهایی همچون کردستان، لرستان و همدان میزان بروز همچنان گرادیان افزایش خود را نشان می دهد. با توجه به این نکات و Anthropozoonosis بودن بیماری، پیش بینی می شود لااقل تا سال 1400 نیز این وضعیت مستقر خواهد بود. لذا همراه با آموزش های بهداشتی لازم، اهتمام به غربالگری، کنترل و پیشگیری فعال بیماری در احشام بیش از پیش ضروری به نظر می رسد.