در این پژوهش ویژگیهای بارش ایران در طی 44 سال گذشته با استفاده از روش همسازها بررسی شد. در این 1340 و برای تحلیل ویژگیهای فصل بارش از - مطالعه از مشاهدات بارش 428 ایستگاه هواشناسی بین سالهای 1383 روش تحلیل همسازها استفاده شد. با تحلیل سهم پراش میانگین های ماهانه بارش هر نقطه، همسازهای بارش هر نقطه محاسبه و برای آشکارسازی تأثیر عوامل جغرافیایی ( طول، عرض جغرافیایی و ارتفاع) بر پراشهای بارش، روابط رگرسیونی بهکار گرفته شد. در این تحقیق، ویژگیهای بارش با استفاده از درصد پراش (PV)دامنه (A) و ضریب Tتوجیه شدند. نتایج حاصله از پهنههای بارش نشان داد که همسازهای اول و دوم نقش غالبی در توجیه تغییرات بارش ایران ایفا می کند. به طور کلی، همساز اول و دوم بیش از 90 درصد پراش بارش در ایران را توجیه میکنند. سهم پراش همساز اول در بارش سالانه ایران از شمال به جنوب افزایش مییابد و در همساز دوم این رابطه معکوس میشود؛ بهطوریکه در استانهای آذربایجان غربی و شرقی و نواحی ساحلی خزر همساز دوم بیشتر از جنوب کشور است. نتایج همچنین نشان- دهنده بالاتر بودن ضریب همبستگی عوامل مکانی در همساز سوم نسبت به دوهمساز دیگر بود. این نشان دهنده این است که بارشهای فصلی و محلی بیشتر تابع عوامل مکانی، نظیر: طول جغرافیایی، عرض جغرافیایی و ارتفاع است. از نتایج این پژوهش میتوان برای مدیریت منطقهای منابع آب و مقاصد کشاورزی استفاده نمود.
