خا کهای طبیعی مختلف دارای ساختار، جنس، نحوه شک لگیری و رفتار متفاوت هستند. تثبیت خاک به منظور تغییر و بهبود عملکرد آن و نیز کاهش هزین ههای اجرایی مرتبط با آن، در جایی اجرا م یشود که امکان دسترسی به خاک مناسب در نزدیک محل پروژه وجود نداشته باشد. امروزه ب هکارگیری رو شهای غیر سنتی از جمله استفاده از پلیمرها برای تثبیت خاک مورد توجه قرار گرفته است. خواص فیزیکی نسبتا مطلوب از جمله ویژگ یهایی است که باعث پر مصرف شدن این مواد شده است. پلیمرها ممکن است طبیعی یا مصنوعی باشند و عملکرد آ نها م یتواند کاتیونی، آنیونی و غی ر یونی باشد. ب همنظور رسیدن به کارایی مناسب باید نوع پلیمر با توجه به نوع خاک تعیین شود. کارایی این نوع تثبیت شیمیایی تا حدی به اندرکنش بین ذرات خاک و ماده پایدار کننده و نیز خواص این مواد بستگی دارد. در این مقاله هدف بررسی چگونگی تغییر در مقاومت نمون ههای خاک اخذ شده از جنوب غربی شهر همدان در اثر افزودن پلیمر 11 ،7 ، مایع م یباشد. به منظور کنترل شرایط دمایی، تمام نمون هها در محیط سرپوشیده با دمای یکسان و در دور ههای 1 1 ، و 22 روزه عم لآوری شد هاند. نتایج این بررسی بیانگر افزایش مقاومت خاک در اثر افزودن این نوع پلیمر در مقادیر 2 و 6 درصد وزنی خاک خشک م یباشد. نتایج نشان م یدهند که در ابتدای دوره عم لآوری نرخ افزایش مقاومت با شیب تندی رو به افزایش است، اما پس از گذشت 11 روز نرخ افزایش مقاومت کند م یشود.
