به دلیل کمبود زمین های با خصوصیات مهندسی مناسب، مهندسین عمران در عملیات عمرانی معمولا با مصالح با کیفیت نه چندان مطلوب روبرو هستند. از جمله راهکار های اصلاح خصوصیات مکانیکی خاک ها با هدف افزایش پایداری، مقاومت و نیز دوام آنها در برابر فرسایش توده خاک، تثبیت می باشد. استفاده از مواد پلیمری و پلیمر مایع جهت تثبیت خاک ها در چند دهه اخیر اهمیت زیادی پیدا کرده است. از طرف دیگر، در مناطق سردسیر، خاکها در هر سال حداقل در معرض یک سیکل یخ زدن و آب شدن قرار می گیرند. از آنجا که یخ زدگی و ذوب پس از آن سبب ایجاد خسارات زیادی در شالوده های ساختمان ها، پل ها، روسازی راه ها و فرودگاه ها، سدها و غیره می شود، مطالعه تغییرات خصوصیات مقاومتی خاک تثبیت شده با پلیمر مایع در اثر یخ زدن و آب شدن دوره ای آن ضرورت می یابد. جهت دستیابی به این هدف، مطالعاتی آزمایشگاهی با استفاده از آزمایش مقاومت فشاری محدود نشده بر روی ترکیبات مختلف حاصل از اختلاط خاک و درصدهای مختلف پلیمر مایع صورت گرفت و مقاومت برشی قبل و بعد از اعمال سیکل های یخ زدن و آب شدن ،درنمونه هایی با دوره های عمل آوری مختلف اندازه گیری شد. پلیمر مایع مورد استفاده در این تحقیق رزین پلی استر غیر اشباع بود. نمونه ها با 0، 3، 5 و 7 درصد پلیمر نسبت به وزن خشک خاک ساخته شدند.این نمونه ها با گذشت زمان های عمل آوری 0، 2، 4 و 7 روزه و پس از اشباع سازی و اعمال 0، 1، 2 و 3 سیکل یخ زدن - آب شدن مورد آزمایش مقاومت فشاری محدود نشده قرار گرفتند. مشاهده شد که افزودن این پلیمرمایع به خاک رس، باعث افزایش مقاومت فشاری تک محوری قبل و بعد از اعمال سیکل های یخ زدن و آب شدن می گردد و نمونه های با درصد پلیمر زیادتر مقاومت بیشتری از خود نشان می دهند. در اثر اعمال سیکل های یخ زدن – آب شدن مقاومت نمونه ها کاهش یافته و بیشترین کاهش مقاومت بعد از اولین سیکل رخ داده و در سیکل های بعدی مقاومت کمتر نیز می شود. همچنین افزایش زمان عمل آوری موجب افزایش مقاومت فشاری نمونه ها می گردد. افزودن پلیمر در یک زمان عمل آوری مشخص، باعث افزایش سختی، کرنش گسیختگی و مقاومت باقی مانده نمونه می شود. کلیه نتایج حاکی از آن است که استفاده از پلیمر رزین پلی استر غیر اشباع، خواص مکانیکی نمونه ها را در شرایط قبل و بعد از یخ زدن و آب شدن دوره ای به میزانی قابل توجه بهبود می بخشد.
