حسین بن عبدالله بن علی بن سینا( 370-428ق)، معروف به ابوعلی سینا، ابن سینا و ملقب به شیخ الرئیس، فیلسوف، پزشک و از بزرگترین دانشمندان مسلمان ایرانی قرن چهارم و پنجم هجری قمری است که در پاره ای از علوم از جمله؛ طب، زیست شناسی، منطق و فلسفه از سرآمدان تاریخ علم محسوب می شود. ابن سینا، علی رغم زندگانی ناآرام و پر حادثه خود، اندیشمند و نویسنده ای پرکار بوده است. آنچه از نوشته های خرد و کلان وی بر جای مانده است، نماینده ذهنی فعال و پویاست که گویی در هر شرایطی، حتی در سخت ترین و توان فرساترین آنها، از فعالیت و خلاقیت باز نمی ایستاده است. استعداد او در فراگیری و حفظ خوانده ها و آموخته ها زبانزد همگان بوده است تالیفات زیادی از ابن سینا برجای مانده که کتاب الشفاء، القانون فی الطب، دانشنامه علائی، الاشارات و التنبیهات را می توان نام برد. بن سینا بیشتر در طب شهرت دارد و از پزشکان حاذق به شمار می رود، با این حال در فلسفه ابداعات فراوانی داشت و تاثیر عمیقی را به خصوص در رشته های نفس شناسی و جهان شناسی بر جای گذاشت و در منطق نیز توانست تغییرات شگرفی ایجاد کند که بیشتر این تغییرات تاکنون نیز به قوت خود باقی است و غالب آنها مورد پذیرش متفکران بعد از وی قرار گرفته است.
