امروزه مساله رفاه از سویی کارآمدی دولتها را نشان می دهد و از سوی دیگر اگر به سمت تجمل گرایی و رفاه طلبی حرکت کند قطعا زمینه فروپاشی و ایجاد تضاد و تغییر ارزشها در جوامع را فراهم خواهد کرد . به جرات می توان گفت انقلاب اسلامی ایران که در سال 57 با هدف تعالی انسانها و بهره مندی از حاکمیت الله به پیروزی رسید ، در عصر حاضر از سوی اندیشمندان بعنوان روشی جدید برای حکومت شناخته می شود و قطعا نحوه تعامل این گفتمان با مسائل مهمی چون رفاه بسیار حائز اهمیت می باشد . در پژوهش حاضر سعی شده با بهره گیری از اندیشه های دانشمندان و اندیشمندان در خصوص نسبت رفاه و گفتمان انقلاب اسلامی تحلیل و بررسی انجام شود . فرضیه اصلی این پژوهش این است که انقلاب اسلامی خود را موظف به تامین رفاه برای مردم می داند و از طرفی بین گفتمان انقلاب اسلامی و رفاه طلبی تعارض وجود دارد.
