شرح صدر یکی از مفاهیم مهم اخلاقی است که در قرآن کریم و تعالیم پیامبر(ص) واهل بیت(ع) بر آن تأکید شده است، مسئله شرح صدر و رابطه آن با مدیریت از مسائل مهمی است که از ابعاد و زوایای گوناگون قابل تأمل و توجه می باشد. در این مقاله با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی شرح صدر در رهبران سیاسی بر اساس آموزه های علوی با بهره گیری از نهج البلاغه و سایر متون روایی و تاریخی مورد تحقیق و بررسی قرار می گیرد. هنگامی که ما درباره شرح صدر در مدیریت سخن به میان می آوریم، مقصود، سعه وجودی انسان است که با وجود آن، تنگناهای کار در برابر فرد گشوده می شود. فرد با وجود این صفت توان بیشتری در درک مصایب و تحمل سختی ها و مشکلات پیدا نموده و می تواند در محدوده مدیریت خود رسالت و وظیفه محول شده را بخوبی به ثمر برساند. شرح صدر در سیستم های مدیریتی تجلیات و ظهورات گوناگونی می تواند داشته باشد. در این مقاله به اختصار بعضی از آن موارد مورد بررسی قرار می گیرد
