مسکن از نیازهای اولیه هر انسان به شمار می آید و در کشورهای مختلف، تا کنون دولتها اقدامات و برنامه ریزی های جامع متنوعی را در زمینه تأمین مسکن اقشار مختلف به ویژه طبقات کم درآمد انجام داده اند. در کشور ما نیز طی چند سال اخیر، به منظور تأمین مسکن اقشار کم درآمد جامعه دولت طرح احداث مسکن مهر را در پیش گرفت. پروژه مسکن مهر به عنوان بزرگترین طرح ملی تأمین مسکن به علت گستردگی طرح و نو بودن آن نیاز به بررسی نتایج حاصل از این تجربه دارد . هدف اصلی این مقاله بررسی مؤلفه های مؤثر بر نگرش و میزان رضایت ساکنان مساکن مهر شهر سنندج می باشد.در این پژوهش از نظریات مختلفی چون گیدیون ، ون پل ، کلمن، لنسینگ و مارانس و فرانچسکاتو استفاده شده است .روش این پژوهش پیمایشی است و جامعه آماری آن، شامل تمام ساکنین مسکن مهر شهر سنندج می باشد و حجم نمونه براساس جدول مورگان 255 نفر تعیین گردید ، برای گرد آوری دادها از پرسشنامه محقق ساخته، استفاده شده است . روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای پرسشنامه در بین ساکنین توزیع شد و داده ها از طریق نرم افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس یافته های توصیفی میزان رضایت ساکنین از مسکن مهر در سطح متوسط رو به پایین و حدود 81.9 درصد از ساکنان مسکن مهر ستأجر بودند. که این یافته ها نشان می دهد که گروه هدف اصلی این طرح اقشار کم درآمد و فاقد مسکن بوده است و همچنین یافته ها نشان می دهد علیرغم سابقه کم سکونت 8/53 درصد از ساکنان تمایل به ترک واحد مسکونی خود دارند. از سوی دیگر با توجه به تجزیه و تحلیل یافته مشخص شد نحوه مدیریت مجتمع های مسکونی مسکن مهر بر میزان رضایت ساکنین از مسکن مهر تأثیر می گذارد و همچنین روابط همسایگی و موقعیت آپارتمان هم به طور مستقیم و به طور غیر مستقیم از طریق دسترسی به خدمات بر میزان رضایت ساکنان از مسکن مهر تأثیر می گذارد در نهایت به دلیل ماهیت پروژه مسکن مهر و مسایل آن بین گروهای مختلف اجتماعی (براساس تفاوت در شغل،سواد،محل سکونت قبلی ) و میزان رضایت آنها تفاوت معناداری وجود نداشت.
