چکیده: کشورهای جهان اعم از توسعه یافته و یا در حال توسعه، در برهه ای از زمان با پدیده افزایش جمعیت شهرنشینی مواجه بوده و یا خواهند بود که یکی از پیامدهای آن ایجاد سکونت گاه های غیررسمی در اطراف شهرها می باشد. این سکونت گاه ها دارای مشکلات زیادی هستند و بیشتر اقدامات انجام گرفته برای حل مشکل آنها به صورت کالبدی بوده و به مسائل اجتماعی و سرمایه های اجتماعی برای بهبود شرایط این سکونت گاه ها کمتر توجه شده است. امروزه ،در کنار سرمایه های انسانی، مالی و اقتصادی،سرمایه دیگری بـنام سرمایه اجتماعی مورد بهره برداری قرارگرفته است.این مفهوم به پیوندها و ارتباطات مـیان اعضای یک شبکه بـه عـنوان منبع با ارزش اشاره دارد که با خلق هنجارها و اعتماد متقابل موجب تحقق اهداف اعضا می شود. در این پژوهش ابتدا به بررسی مفهوم سرمایه اجتماعی و کیفیت محیطی و مولفه های آنها پرداخته می شود و پس از اندازه گیری سرمایه اجتماعی و کیفیت محیطی در محله های هدف با استفاده از نرم افزار Space Syntax هم پیوندی فضایی (که زیر مجموعه ای از کیفیت محیطی به حساب می آید) در محله های هدف اندازه گیری می شود و در انتها به مقایسه میزان سرمایه های اجتماعی و کیفیت محیطی و هم پیوندی فضایی در محله های هدف پرداخته می شود، با مقایسه آنها با یکدیگر مشخص شد که در محله هایی که هم پیوندی فضایی در آنها بیشتر بود به همان میزان سرمایه اجتماعی و کیفیت محیطی در آن محله ها بیشتر است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که با انجام اقدامات که باعث افزایش سرمایه اجتماعی می شود می توان کیفیت محیطی و به دنبال آن خود سرمایه اجتماعی را افزایش داد چرا که این دو در ارتباطی دوسویه و مستقیم با یکدیگر قراردارند.
