طرح مساله: پس از چند دهه برنامه ریزی های توسعه ای کلان، اخیرا به راهبرد توسعه محلی به منظور بهبود پایدار شرایط زندگی در اجتماعات محلی توجه شده است. این مقاله به موضوع ارزیابی مشارکتی جهت برنامه ریزی توسعه محلی می پردازد. روش: روش انجام تحقیق در این مقاله، اقدام پژوهی مشارکتی است که بر اصول نظری و روشی پارادایم های پراگماتیستی، تفسیرگرایی و نیز رهیافت انتقادی استوار است. یافته ها: یافته های تحقیق فهرستی از نیازها، مشکلات، اولویت ها و همچنین راه حل های جامعه محلی را از منظر ساکنان از قبیل امکانات آموزشی، بهداشتی، حل مساله بیکاری، توجه به نیازهای زنان و جوانان و امکانات زیرساختی نشان می دهد. نتایج: نتایج تحقیق بیان گر آن است که ساکنان منطقه به نیازها و اولویت های خود واقف بوده، برای حل آن ها راهبردهای مبتنی بر دانش و توانمندی محلی را پیشنهاد می دهند که در بسیاری موارد با اتخاذ رویکرد عمودی یا نخبه محور برای برنامه ریزی توسعه همخوان نیستند.
