انسان و شهر، اسدالله نقدی، همدان، انتشارات دانشگاه ابوعلی سینا، 1390 انسان و شهر، مفاهیمی فراتر از تعامل هستند که با هم دارای ارتباط هم زیستی و عاطفی بوده و به واسطه ی تسامح با یکدیگر حیات خود را رقم می زنند. شهر آرمان های انسان ها را که تبلوری از فرهنگ آنان است، با ایجاد خیابان ها، کوچه ها و محلات به عنوان عناصر اصلی شهر و همچنین به عنوان نماد فرهنگی شهر، شکل می دهد. آنها در حقیقت به مثابه دو همزادی هستند که زندگی آنان با همدیگر پیوند عمیقی خورده است. در ابتدا انسان و شهر با هم غریب بودند، اما امروز آنچنان همدیگر را در آغوش کشیده اند که شهرِ بدون آرمان و انسان بدون شهر آرمانی وجود ندارد. در حال حاضر، بی تردید رابطه ی انسان و شهر و نتایج همزیستی آنها، زاییده ی پویاترین تحولات و جنبش های سیاسی و اجتماعی است که در بطن جریانات اصلی و واقعی اجتماعی و سیاسی پدید آمده است که پیوسته با برخورد با سایر دیدگاههای جاری در فضای فکری و نیز با تأثر گرفتن از آنها دستخوش دگرگونی شده است. البته این تأثیرپذیری و تغییرات پا به پای تغییرات و شکل گیری نظریه های اجتماعی و سیاسی تا به امروز ادامه داشته است. در روند تکاملی شهرها، در نتیجه تعاملی مطلوب، رفاه و آسایش و سعادت مردم در نظر می آید و بدان جهت در سالهای اخیر جهت رفاه سالمندان و امنیت کودکان، همچنین برای آرامش خانواده ها، تغییرات شگرفی در شهرها پدید آورده اند؛ مانند عرض پیاده روها که بسیار عریض تر و متناسب با ماشین رو ساخته می شود، تا کودکان در محیطی به دور از وسائل نقلیه با فراغ خاطر بتوانند اوقات فراغت خود را بگذرانند و کهنسالان بدون نگرانی نظاره گر تصویر الگوهای جوانی خود باشند. در همین پیاده روها مردم ضمن گذران ایام فراغت، بخشی از کارهای ضروری خویش را انجام می دهند، چرا که زمان و وقت مردم دقیقا محاسبه شده است. کارهایی نظیر دریافت پول از دستگاههای خودپرداز، انجام امور مربوط به پست، پرداخت قبوض برق و آب و در نهایت مشاهده ی مجسمه ها، گزیده ی کتاب های جدید، اسباب بازی های کودکان، تابلوهای هنری جهت لذت بصری، تماشای تئاترهای خیابانی و انواع موسیقی ها به علاوه پیاده روها با نیمکت های زیبا در کنار سایه ی درختان حاشیه ی پیاده روها، به ایام فراغت مردم جلوه خاصی داده اند. در حقیقت پیاده روها بخش عظیمی از نیازهای شهر را تأمین می کنند. ایمن
