دشت کنگاور با مساحت حدود 800Kmمربع و میانگین ارتفاعی 1500 متر از سطح دریا در میان کوه‌های اطراف مصور شده است، این دشت یکی از دشت‌های شرقی زاگرس مرکزی است که طی سالهای 1961 تا 1964 مورد مطالعه هیات‌های مختلف قرار گرفت که در بررسی سال 1353 توسط هیاتی به سر پرستی یانگ و رهبر محوطههای فراوانی شناسایی شد که بعدها توسط هیات‌های دیگری از جمله بررسی سال 1380 توسط محمدی فر و مترجم حدود 137 محوطه شناسایی و ثبت شد که از این میان حدود 54 محوطه مربوط به عصر مس و سنگ میباشد.با توجه به اهمیت عصر مس و سنگ در مطالعات پیش از تاریخ در کل دشت شرایط برای تشکیل استقرارهای مس و سنگی را فراهم میکند. در این پژوهش استقرارهای این دوره مطالعه شده‌اند . در پژوهش حاضر میزان ارتباط استقرارهای مس و سنگی و عوامل زیست محیطی مورد سنجش قرار گرفته است ، که بر اساس آن با توجه به منابع طبیعی فراوان و شرایط زیستی مجموعه عوامل زیستی نقش بسیار پر اهمیتی را در شکل گیری استقرارهای انسانی در هر دوره زمانی ایفا میکند ، از این رو در مطالعات باستان شناسی علاوه بر مطالعه تاثیر عوامل زیستی برشکل گیری استقرارها ، میزان تطابق این استقرارها با عوامل زیستی نیز مورد بررسی قرار میگیرد بنابراین تحلیل الگوی فضایی پراکنش استقرارها در سایه مسائل مهمتری از جمله مسائل اقتصادی ، اجتمایی و جمعیتی قابل مطالعه است. که با استفاده از ترسیم الگوی استقراری، محوطههای مس و سنگی دشت کنگاور براساس شرایط زیست محیطی از جمله منابع آبی، مسیر‌های ارتباطی، حاصلخیزی و پوشش گیاهی، ارتفاع از سطح دریا، شیب و ... شکل گرفته است و همچنین نتایج بررسی‌های صورت گرفته نشان میدهد که بخشی از محوطههای شناسایی شده در پژوهش‌های پیشین در مطالعات اخیر بازیابی نشده‌اند و برخی از آنها دچار تییر اساسی شده بودند ، از این روایجاد یک رابطه منطقی میان استقرارهای بزرگ و کوچک پیرامون آن ، ارتباط فرهنگی میان آنها و تعیین سلسله مراتبی آن به درستی قابل ارزیابی نیست .
