دشت نهاوند در شهرستان نهاوند استان همدان قرار دارد. این دشت در دامنه شرقی زاگرس مرکزی قرار گرفته، و با توجه به موقعیت استراتژیک خود در مطالعه و شناخت فرهنگ‌ها در طی دوران مختلف حائز اهمیت است. این منطقه از ایران به دلیل قرار گیری در هلال حاصل خیزی و غنی بودن اطلاعات و داده‌های باستان شناسی از دوران پیش از تاریخ تا به امروز مورد توجه بسیاری از باستان شناسان بوده است، این دشت طی دو فصل توسط گروه باستان شناسی دانشگاه بوعلی سینا طی سال های 1387 و 1382 مورد بررسی کامل باستان شناسی قرار گرفت، این تحقیق با هدف مطالعه، مستندنگاری و طبقه‌بندی و تحلیل داده‌های سفالی بدست آمده از فصل نخست بررسی فوق در جهت شناسایی سنت سفالگری رایج در زاگرس مرکزی و مقایسه آن با مناطق همجوار به انجام رسیده است و سعی برآن داشته است که با معرفی و تحلیل نمونه‌ها به شناخت کامل‌تری نسبت به توالی دوره های فرهنگی کهن در دشت نهاوند را عرضه کند. دشت نهاوند به لحاظ پتانسیل های مطلوب زیستی و همچنین واقع شدن در مسیر ارتباطی بین دره های زاگرس با سرزمین شوشان توالی و تاثیر فرهنگ های زیادی در آن قابل پیگیری و بازشناسی است. بر‌حسب مطالعات باستان شناسی تاکنون کهن ترین دوره استقراری در این دشت از دورۀ مس و سنگ قدیم شناسائی و تداوم استقراری در آن تا به امروز تقریباً بدون وقفه ادامه یافته است. سفال به عنوان یک داده باستان شناسی می تواند نقطۀ اتکائی برای شناخت بیشتر و نحوۀ انتقال فرهنگ با مناطق همجوار مورد مطالعه قرار بگیرد تا با مقایسۀ آن تمایز بین ویژگی های فرهنگی بومی در هر مرحلۀ تاریخی را بازشناسی نمود. فرهنگ هایی که بیشتر تحت تأثیر محیط اجتماعی خود بوده و علاوه بر ساکنان دائمی نشانه هایی از حضور اقوام و گروه های جمعیتی عشایر و کوچ رو را در خود جای داده است زیرا نوعی تطابق عملکرد و فرم سفال با شیوه معیشت مبتنی بر کوچ روی و روستا نشینی در سفالهای دشت نهاوند قابل رد‌یابی است. همچنین می توان دریافت که بیشترین تولیدات متعلق به ظروف کاربردی و روزمره بوده که یکسری ویژگی‌های بومی و محلی سنت سفالگری منطقه در ساختار سفالینه‌های بررسی شده قابل مشاهده می‌باشد.
