یکی از مهم ترین آثار مادی برجای مانده از نیاکان ما که جایگاه ویژه ای در مطالعات باستان شناسی دارد، سفال است که به عنوان کهن ترین صنعت مردمان ساکن در فلات ایران محسوب می شود. می توان گفت که هیچ یک از مصنوعات و ساخته های فکر و اندیشه انسان از نظر ارزانی و فراوانی مواد اولیه در طبیعت به پای سفال نمی رسد. سفال دربردارنده اطلاعات ارزشمندی است که می تواند ریشه در باورها، سنت ها، فرهنگ ها و نظام های اجتماعی جوامع باستان داشته باشد یکی از پدیده های قابل توجه در مباحث باستان شناسی ایران که همواره در کانون بحث و تحلیل های فراوان قرار داشته است ظهور گونه ای از کاسه های سفالی موسوم به جام های مخروطی شکل هستند که تاکنون از کاوش های باستان شناسی از مناطق مختلفی در فلات ایران به دست آمده است. لذا در این پژوهش سعی شده است به بررسی این مسئله بپردازد که محدوده زمانی و مکانی رواج این گونه خاص سفالی چگونه است و به لحاظ سبک شناسی چه نسبتی با سفالهای پیشین خود دارد یا کاملا یک پدیده نو ظهور در برهه ای از زمان است و در اینصورت چه مکانیسم و گرانشی زمینه اصلی ساخت و تولید این سفال را ایجاد کرده است؟ نسبت آن با طبقه بندی های اجتماعی چگونه است بر این اساس بررسی این گونه سفالی از نظر شکل و فرم، شیوه های ساخت و پرداخت و تزئینات جهت شناخت بافت فرهنگی و اجتماعی زمان ظهور آن ها ضروری و حائز اهمیت می باشد. در این راستا به گردآوری و مطالعه گزارش کاوش ها و منابعی که در خصوص این گونه سفالی بوده و تجزیه و تحلیل داده و طبقه بندی داده های حاصل از این منابع پرداختیم و در نتیجه پردازش یافته های پژوهش مشخص که سفال های مخروطی در دروه شکل گیری تحولات اجتماعی و اقتقادی جوامع پیش از تاریخ و انتقال از دوره نوسنگی به مس سنگی ظهور و رواج یافتنه اند و ظهور و رواج آن ها رابطه معناداری با شکل گیری طبقه های اجتماعی و ظهور گروه نجبگان در جوامع دارد.
