موزه ها پلی بین حال و گذشته ایجاد میکنند که مخاطب با سیر در آن پیوندی عمیق با گذشتگان برقرار میکند و هویت خود را بازمییابد و همچنین سیر اندیشه جوامع پدیدآورنده آثار را درک میکند چرا که انعکاس بخشی از اندیشه و فرهنگ یک جامعه را میتوان در برخی از اشیاء ساخته شده و یا استفاده شده توسط آنها دریافت نمود. از این رو موزه نه تنها گنجینهای ملی که جزئی از اسناد فرهنگ و تمدن است و قادر است با ایجاد ارتباط بین فرهنگهای حال و گذشته به باروری فرهنگی و رشد فرهنگ کمک کند.لذا ، از آنجا که موزه هم بر بیننده عوام و هم بر بیننده اشباع از اطلاعات اثر میگذارد میتوان از آن به عنوان یک رسانه فراگیر بهرهبرداری کرد. موزه دانشگاهی ست که هویت بخشی فرهنگی یکی از درسها و دستاوردهای آن است. و بی شک تقویت و رشد فرهنگ باعث رشد و ارتقای رفتارهای اجتماعی میشود و انتخابهای افراد را در برخورد با هر پدیده تحت تاثیر قرار میدهد. میدانیم که اصل تبلیغات در دنیای امروز بر قاعدهی ایجاد احساس آشنایی و به اصطلاح آشناسازی استوار است و با تکرار یک نماد ، نام یا پدیده، در ناخودآگاه مخاطب حس آشنایی و تمایل ایجاد میشود و مخاطب بی آنکه بداند در میان انتخابهای متعدد آن چیزی را برمیگزیند که پیشتر در ذهنش کاشته شده است. مانور دادن و معرفی و شناساندن میراث بومی یک منطقه که دارای ویژگی های منطبق با فرهنگ و تفکر آن دیار است برای مردم آن منطقه احساس تعلق و ریشه داشتن را به ارمغان میآورد و باعث عجین شدن و پیوند خوردن بیشتر مردم معاصر با نمادها رفتارها رنگها کالاها و هرآنچه برای فرهنگ آن شهر منطقه و کشور مناسبتر و جاافتاده تر است میشود. همانگونه که گفتیم کالاها نمایانگر اندیشه یه جامعه هستند و خودبیگانگی یک جامعه هم باعث استفاده از کالاها و نمادهای غریبه با فرهنگ آن جامعه میشود و هم در پی استفاده از این دادهها و کالاهای وارداتی رخ میدهد.اینجاست که مغفول ماندن از موزه، این پل و این دریچه که به گذشته متناسب با حال و روحیه ما گسترده است پررنگتر و موثرتر به چشم میاید پس با تقویت جایگاه موزهها به عنوان یک رسانه در حقیقت تبلیغات فرهنگ بومی و متناسب را تقویت کرده ایم. اما بدون شک نقش آموزشی موزه بسیار فراتر از این نمادها و بسیار تاثیرگذارتر است و میتواند انتخابهای کلانتر و روزمرهتر مردم را تحت تاثیر قرار داده و تغییر دهد. موزه اگر ا
