مریوان در غرب کردستان واقع است. بررسی باستا نشناسی در این منطقه تا 1381 به صورت پرا کنده صورت گرفته بود. نام مریوان با زریبار پیوند جدی خورده است و مطالعات پالئوکلیماتولوژی در این دریاچه مطالعاتی مهم در باستان شناسی ایران محسوب م یشود. بررسی مریوان توسط گروه باستا نشناسی دانشگاه بوعلی سینا در سال 1381 به انجام رسید. نتایج اولیه این بررسی نشان داد که استقرارهای مربوط به دوران پارین هسنگی تا فرا پارین هسنگی در درۀ سیانو متمرکز است. این دره در منتهی الیه غرب خود به دشت های باز پنجوین به سمت سلیمانیه که یکی از مرا کز مهم شناخت هشدۀ استقراری دورۀ پارین هسنگی است امتداد م ییابد. تا کنون اغلب کشفیات مربوط به این دوره در بی نالنهرین شمالی مانند غار شنیدار به دست آمده است. تداوم مدارک در مریوان از دوران پارین هسنگی میانی تا دورۀ تاریخی منطقه، فقط با یک خاء از دورۀ پارین هسنگی جدید یعنی «برادوستین » مواجه است که به نظر می رسد با توجه به وجود ابزارهای مربوط به دورۀ زارزی در سطوح فوقانی غارها، به احتمال آثار دورۀ برادوستین نیز در صورت حفاری در لای ههای زیرین به دست م یآید. تشابه ابزار از نظر گونه شناسی نشانگر آن است که منطقۀ مریوان م یتوانسته به مثابه یک حلقۀ ارتباطی بین فرهن گهای دوران سنگِ شمال عراق از یک سو و منطقۀ زا گرس مرکزی ایران از سوی دیگر باشد. نتایج کلی حاصل از این بررسی م یتواند در تعریف یک استراتژی بلندمدت برای مطالعۀ دوران پارینه سنگی و نوسنگیِ غرب ایران مورد استفاده قرار گیرد. کلید
