ساختار نظریۀ آمیختگی مفهومی بر این پایه استوار است که فرایندِ معناپردازی از ترکیب و آمیزش ساخت‌های مفهومی به دست می‌آید. در این فرایند فضاهای ذهنیِ درون‌داد شکل می‌گیرند، نگاشت بین فضاها رخ میدهد و در نتیجۀ فرافکنی گزینشی بین فضاها، یک فضای جدید به نام فضای آمیخته شکل میگیرد که حاصل آن چیزی فراتر از مجموع بخشهای سازنده است. در این مقاله به بررسی فضاهای ذهنی مربوط به واژۀ رند در شعر حافظ پرداخته میشود. هدف اصلی این مقاله روشن نمودن این مسأله است که چگونه در شعر حافظ شخصیت رند با تمام ویژگی‌ها و صفات منفی که در جهان خارج دارد، تبدیل به یک شخصیت متعالی و انسان کاملی میشود که شایستگی ولایت و رهبری دارد. دست‌آوردهای پژوهش بیانگر این است که حافظ با استفاده از فضاهای ذهنی در مورد رند و آمیزش آن‌ها شخصیتی را خلق کرده است که با وجود داشتن صفات واقعی از یک رند، نمونۀ انسان متعالی و کامل است. حافظ با استفاده از فضاهای متفاوت، جهان ممکنی را ایجاد میکند که در این جهان اندیشهای، خواننده درک و فهمی همسو با ذهنیات حافظ دارد و تضادهای موجود در مورد رند برای او قابل پذیرش خواهد بود.
