رویکرد تاریخی-سیاسی به سروده های حافظ، افق معنایی جدیدی در ساحت تفسیر دیوان وی گشوده است. رمزگشایی برخی از ابهامات شعر حافظ و برقراری پیوند عمودی بسیاری از بیت ها که به ظاهر پراکنده و بی ارتباط می نمایند؛ از دستاوردهای این رویکرد است. بهره گیری حافظ از ظرفیت شعر برای بیان عقیده و جهت گیری نسبت به هسته ی قدرت سیاسی و رخدادها و تحولات آن عرصه، اهمیت رویکرد تاریخی-سیاسی در به دست دادن درک جامع تر و دقیق تر از شعر او را، برجسته می سازد. ارتباط نزدیک حافظ با دربار به دلیل جایگاهش به عنوان شاعری بهره مند از قبول خاطر خاص وعام و نیز به اقتضای شغل دیوانیش، موجب شده که او شناختی دقیق از شاهان و شاه زادگان و وزرا و دیگر رجال متنفذ عصر خویش داشته باشد. داوری حافظ نسبت به بسیاری از ایشان در سروده هایش بازتاب دارد. در این میان، حوادث پایان سلطنت شاه شیخ ابواسحاق اینجو، به دلیل تاثیر عمیق این واقعه بر حافظ و تغییر مسیر زندگانی او، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. بخش نخست این جستار، به بررسی بازتاب این رخدادها در سروده های حافظ اختصاص دارد. هدف بخش دوم این پژوهش بررسی سیمای شاه منصور مظفری در دیوان حافظ و انطباق آن با منابع تاریخی معتبر است تا از رهگذار آن بتوان برای جایگاه سپند و ارجمند او نزد حافظ، توضیحی منطقی یافت. این پژوهش به روش تحلیل محتوا (رویکرد توصیفی-تحلیلی) انجام پذیرفته است.
