این پژوهش در پی بررسی بازتاب اندیشه های گنوستیک به ویژه گنوستیک مانوی بر روی داستان سیاوش از شاه نامه ی فردوسی است. شاه نامه ی فردوسی از کهن ترین آثار منظوم به زبان فارسی است که سند هویت ایرانیان نیز به شمار آمده است. حکیم ابوالقاسم فردوسی در قامت یک ویراستار چیره دست ظاهر شده و پس از جمع آوری داستان های کهن ایرانی آن ها را به بهترین شکل آراسته و به گونه ای خردپذیر به مخاطب ارائه داده است. یکی از دلایل مقبولیت و اهمیت داستان های شاه نامه آمیختگی تار و پود داستان ها با خرد است. آیین گنوسی نیز که ریشه در آیین های باستان دارد از مجموعه ی اصولی تشکیل شده که از مهم ترین آن ها می توان به خرد و آگاهی و نیک سرشتی و اعتقاد به جهان آخرت و دوگانگی و جز این ها سخن گفت ...
