«عنوان» اثر، نامی است که از سوی پدید آورنده و یا ناقد اثر بدان داده می شود. اهمیت «عنوان» تنها از آن روی نیست که اثر را شناسنامه دار و متمایز از سایر عنوان ها می گرداند؛ بلکه می تواند دال بر کیفیت و اهمیت اثر از نظر بافت و ساخت نیز باشد. عنوان، نخستین نشانه ای است که خواننده با آن مواجه می شود و از آن جا که بین عنوان و متن، ارتباط معناداری (بین ساختار و مفهوم) وجود دارد، خواننده از طریق آن می تواند به محتوا و دیگر امکانات رسانه ای متن احاطه یابد. هم چنین می تواند ابهام را از متن بزداید. بررسی عنوان سروده های شاعران، خواه نام کلی اثر و خواه نام گذاری سروده ها، یکی دیگر از ابزارهایی است برای فهم و خوانش آثار آن ها. بدین روی با توجه به نام گذاری عنوان هم می توان به محتوای کتاب ها و سروده هایشان پی برد و هم خطوط فکری و اندیشگی آن ها را بررسی کرد. نیما، شاملو، اخوان، سهراب سپهری و فروغ فرخ زاد، از شاعران برجسته ی معاصر هستند که با توجه به گنجینه ی غنی ای که از واژگان دارند؛ برای سروده هایشان عنوان های زیبا و متناسب و بدیع برگزیده اند. همچنین؛ بین عنوان های شعری و اندیشه ی حاکم بر سروده هایشان انسجام و پیوندی استوار، هم در ساختار و هم در محتوا وجود دارد که در این رساله به آن ها پرداخته ایم. این رساله پنج فصل دارد. فصل اول کلیات است. در فصل دوم به پیشینه، تعریف و اهمیت و انواع عنوان پرداخته ایم. فصل سوم روش پژوهش، فصل چهارم علاوه بر سیر تاریخی عنوان و عنوان گذاری در ادب فارسی، شامل بررسی و تحلیل عنوان در کتاب ها و سروده های نیما، شاملو، اخوان، سپهری و فروغ فرخ زاد است. در فصل پنجم به بررسی نتایج و دست آورد پژوهش پرداخته ایم.
