»عنوان« یک نشانه زبانی است که در آغاز متن قرار میگیرد تـا آن را نـامگـذاری، نشاندار و برجسته سازد و خواننده را به خواندن متن ترغیب کند. عنوان میتوانـد از نظر محتوایی گاهی همچون ابزاری سرشت مـتن را آشـکار کنـد و از ابهـام آن بکاهد، یا در فرایند نظریه ساختار به عنوان جزئی از یـک کـل، کمـالبخـش یـک ساختار کلانتر باشد که در انداموارگی کل متن یا کتاب دیده میشود. احمد شاملو نسبت به ساخت و بافت واژگان، توجه ویژهای دارد و پدیدآورنده گنجینهای پربار و بدیع از واژگان و ترکیبهای زبانی تازه است. همچنین، بین عنوانهای شعری و اندیشه حاکم بر سرودههای شاملو انسجام و پیوندی استوار، در صـورت و محتـوا وجود دارد. بررسی عنوان در سرودههای شاملو، خواه در پیشـانی آثـار او باشـد و خواه نامی باشد که بر سرودههای او نهاده شده، یکی دیگر از ابزارهایی است برای فهم، نشانهگذاری و خوانش آثار او، بدین روی با توجه به نامگـذاری عنـوان هـم میتوان به محتوای کتابها و سرودههای او پیبرد و هم خطوط فکری و اندیشگی او را بررسی کرد.
