پیران ویسه و گرگین میلاد دو شخصیت در شاه نامه ی فردوسی هستند که به واسطه ی کارکردهایی که از منظر شخصیتی در داستان دارند، دارای شخصیت های پیچیده، دوگانه، ضدقهرمان و ناهمگون هستند. این دو شخصیت در دو موضع متضاد و ناهم گون در داستان های شاه نامه ایفای نقش دارند. گرگین شخصیتی ایرانی است؛ اما به عنوان مثال، در داستان بیژن و منیژه، نقشی منفی بازی می کند و باعث می شود که بیژن به دام دشمنان ایرانیان بیفتد؛ بدین روی می توان نقش ضد قهرمان به او داد. در مقابل پیران ویسه که وزیر و مقرب افراسیاب است، در شمار دشمنان سوگند خورده ی ایرانیان به شمار نمی آید و گاهی از سر دل سوزی هم دم و هم دل ایرانیان می شودپیران ویسه و گرگین میلاد دو شخصیت در شاه نامه ی فردوسی هستند که به واسطه ی کارکردهایی که از منظر شخصیتی در داستان دارند، دارای شخصیت های پیچیده، دوگانه، ضدقهرمان و ناهمگون هستند. این دو شخصیت در دو موضع متضاد و ناهم گون در داستان های شاه نامه ایفای نقش دارند. گرگین شخصیتی ایرانی است؛ اما به عنوان مثال، در داستان بیژن و منیژه، نقشی منفی بازی می کند و باعث می شود که بیژن به دام دشمنان ایرانیان بیفتد؛ بدین روی می توان نقش ضد قهرمان به او داد. در مقابل پیران ویسه که وزیر و مقرب افراسیاب است، در شمار دشمنان سوگند خورده ی ایرانیان به شمار نمی آید و گاهی از سر دل سوزی هم دم و هم دل ایرانیان می شود.
