سعدی در کنار حافظ و مولانا یکی از سه غزل سرای برجسته و بلامنازع در شعر فارسی است. درباره ی آثار سعدی و مقام او در ادب فارسی بسیار گفته اند و نوشته اند، اما از آنجا که غزل سعدی، شعری حرفی- تصویری است و کاملاً تصویری نیست، کمتر به مبحث بلاغت در غزل سعدی توجه شده است. هدف از رساله ی حاضر، پرداختن به جنبه های گوناگون تشبیه و انواع آن در غزل سعدی است. نگارنده پس از بیان کلیات و پیشینه ی پژوهش، در فصل چهارم به بررسی انواع تشبیه از لحاظ حذف برخی ارکان، تعدد مشبه یا مشبهٌ به و بررسی تشبیهاتی مانند مضمر و تفضیل که در غزل سعدی جایگاه خاصی دارد، پرداخته است. در مبحثی دیگر تشبیهات از لحاظ دارا بودن رنگ سپاهی، اشرافی، دینی و عناصر برگرفته از انسان و زندگی انسانی، طبیعت، معطرات و... بررسی شده اند. همچنین به آرایه هایی که اساس آنها بر تشبیه است، مانند اسلوب معادله، تجاهل العارف و بدل بلاغی در غزل سعدی پرداخته شده است. در پایان رساله، برای آشنایی دقیق تر با جایگاه تشبیه در غزل سعدی، نمودارهایی ارائه شده است.
