نظریه های یادگیری نوین بر نقش مشارکت در یادگیری مؤثر تأکید می کنند. یکی از کلیدهای موفقیت یادگیری آنلاین، ایجاد محیطهای یادگیری است که جامعه پذیری و مشارکت را در یادگیرندگان افزایش می دهند. مشارکت مؤثر در محیطهای آنلاین به یادگیرندگان امکان می دهد تا فعالانه در فرایند یادگیری درگیر شوند و بوسیلۀ آن شناخت خود را در ساختاری اجتماعی به بوتۀ آزمایش گذارند و ایده ها و راه حل های جدید را در ساختارهای مربوطه به کار بندند. مقالۀ حاضر به معرفی یک مدل یادگیری مشارکتی آنلاین می پردازد که این پدیده را از دیدگاه تعامل و ارتباطات سیستماتیک انسانی مورد بررسی قرار می دهد. هدف اصلی این مدل کمک به یادگیرندگان در ساختن اجتماعی دانش در یک محیط یادگیری مشارکتی آنلاین است. بر اساس این مدل، ساختن دانش در یک محیط مبتنی بر شبکه تحت تأثیر اختلافات و منازعات ارتباطی قرار دارد که بطور طبیعی در روابط انسانی بوجود می آیند. این مدل، اساساً روشی را برای مواجهه با این اختلافات ارتباطی پیشنهاد می کند. در همین راستا، مدل مذکور، مجموعه ای از راهبردهای آموزشی را برای توسعه مهارتهای فرا ارتباطی یادگیرندگان ارائه می دهد. از مفاهیم و راهبردهای آموزشی ارائه شده در این مقاله می توان به عنوان چارچوبی برای 1( درک الگوهای روابط پیچیده انسانی که بطور طبیعی در محیطهای یادگیری مشارکتی آنلاین بوجود می آیند و 2( ارائه راهبردهای آموزشی پایه به طراحان آموزشی برای توسعه محیطهای یادگیری مشارکتی آنلاین استفاده نمود.
