این پژوهش با هدف توسعهی روش تدریس وارونه در راستای بهبود یادگیری عمیق دانشجویان انجام شد. روش پژوهش حاضر، آمیخته از نوع جایگذاری و جامعهی پژوهش شامل دانشجویان دانشکده ادبیات و علوم انسانی به تعداد 2340 نفر و نیز 15 نفر از اساتید حوزه علوم تربیتی دانشگاه بوعلی سینا بود، که از این جامعه در بخش کمی 36 نفر دانشجو با روش نمونهگیری تصادفی و در بخش کیفی 20 نفر دانشجو و 5 نفر استاد به صورت هدفمند انتخاب شدند. در بخش کیفی برای جمع آوری دادهها از مصاحبهی نیمه ساختارمند و در بخش کمی از آزمون محقق ساخته استفاده شد که روایی آزمون با نظر متخصصان و پایایی آن با استفاده از ضریب کاپای کوهن 89% بدست آمد. بعد از تحلیل دادهها در بخش کیفی، برای مدل آموزش وارونه توسعه داده شده 7 مولفهی اصلی شامل انعطافپذیری محیط، فرهنگ یادگیری، محتوا و فعالیتهای آموزشی، معلم در نقش مربیگری، مسئولیت و فعال بودن یادگیرنده، یادگیری در حد تسلط و مدیریت زمان استخراج شد. اعتبار درونی این مدل توسط متخصصان و اعتبار بیرونی با استفاده از روش پژوهش تکوینی ارزیابی گردید که در نهایت یافته ها بیانگر تأثیر مدل به دست آمده بر روی یادگیری عمیق دانشجویان بود.
