نظام های تعلیم و تربیت کنونی بر اساس نیازهای عصر صنعتی و تقسیم کاری شکل گرفته اند که خروجی های آن هر کدام قسمتی از نیازهای بازار کار و موسسات و شرکت ها را برطرف می کرده اند. این نوع نگاه به آموزش دیگر متناسب با نیازهای روزافزون و متفاوت عصر کنونی و آینده نیست. عصر کنونی یادگیرندگانی مستقل را می طلبد که هر آن آمادگی آموختن و تعامل و مشارکت با دیگران را داشته باشند. پیشرفت در فناوری اطلاعات و ارتباطات باعث خلق اجتماعات یادگیری شده است که در آن یادگیرندگان دانش، دغدغه ها و ارزش های خود را با دیگران به اشتراک گذاشته و از تعامل با یکدیگر می آموزند. سازنده گرایی با این تلقی که دانش امری شخصی است و یادگیرندگان از طریق تعامل با محیط و دیگران دانش را شکل می دهند، مبنایی نظری برای اجتماع یادگیری محسوب می شود. اجتماعات یادگیری دارای فوایدی همچون راحتی و انعطاف پذیری، درگیری و تعلق و یادگیری با دیگران و مشکلاتی همچون مشارکت کم، بی هویتی و بار اضافی اطلاعات هستند. در این مقاله به طور مختصر به سازنده گرایی به عنوان مبنای اجتماع یادگیری، مشارکت برخط، ماهیت اجتماع یادگیری و در پایان به فواید و مشکلات اجتماع یادگیری پرداخته خواهد شد.
