انسان چه در جایگاه فردی و چه در جایگاه سازمانی، برای نیل به تعالی نیازمند آموزش است. در سالهای اخیر، با وارد شدن ابزارهای جدید رسانه ای مانند شبکه های آموزشی یا آموزش از راه دور در بستر فضای الکترونیکی، فضای سنتی آموزش متحول شده است؛بسیاری از آموخته-های ما، آنچه که در اذهان و اعماق وجودمان ثبت و ضبط شده است، ناشی از دوران کودکی مان بوده و شاید بازیهایی که در آن دوران انجام داده ایم، آثار آن هنوز در روحیات و نحوه زندگی ما برجاست."بازی" از جمله مفاهیمی است که از دیرباز، علاوه بر کارکردهایی نظیر سرگرمی و پرکردن اوقات فراغت، نقش آموزشی، تقویت قدرت خلاقیت و آفرینش گری نیز داشته است، هرچند این ابعاد بازی در کشور ما کمتر به شکلی هدفمند مورد توجه قرار گرفته است؛ در افواه عمومی نیز، بازی چندان تناسبی با آموزش ندارد، در حالیکه بسیاری از شیوه های نوین آموزشی بهره گیری از بازی را در رشد مهارت مدنظر مفید می دانند. این امر، یعنی بهره گیری از بازی ها، تنها محدود به کودکان نیست بلکه در آموزش بسیاری از بزگسالان مورد استفاده قرار می گیرد.بنابراین در هرفعالیت می تواند نقش مؤثری در فعالیتهای آموزشی ایفا کنند. بر همین اساس، استفاده از بازیهای آموزشی، امروزه بیش از گذشته مدنظر قرار گرفته است.
