چغندرقند یکی از از دو محصول مهم تامین کننده قند در جهان می‌باشد. یکی از مهم ترین بیماری‌ها که سبب ایجاد پوسیدگی در ریشه چغندرقند می‌شود، عامل آن قارچی خاکزی به نام Rhizoctonia solani است. در چغندرهای آلوده به این بیماری، ﻋﻤﻠﮑﺮد رﯾﺸﻪ، ﻣﯿﺰان ﻗﻨﺪ و ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺳﯿﻠﻮﭘﺬﯾﺮی رﯾﺸﻪها، ﺑﻪ ﺷﺪت افت پیدا می‌کنند. این قارچ با کاهش ساکارز ذخیره شده در ریشه مشکلاتی را در فرآیند استحصال شکر در کارخانه ایجاد می‌نماید، به این دلیل، خسارت ناشی از پوسیدگی‌های قارچی ریشه چغندر بسیار با اهمیت بوده و تهدید جدی در کاهش سطح کشت و عملکرد این محصول به شمار می‌آید. استفاده از ارقام مقاوم به پوسیدگی ریشه باعث می‌شود که هم سلامت و هم عملکرد چغندرقند در حد بالایی حفظ شود و آلودگی زیست محیطی به دنبال نخواهد داشت. مقاومت به بیماری ریزوکتونیا در چغندرقند چند ژنی، مشتمل بر حداقل دو ژن با اثرات اصلی، همراه با برخی از ژن های تغییر دهنده است. در این پژوهش ژنوتیپ‌هایی از چغندرقندهای اصلاح شده با قارچ ریزوکتونیا آلوده شدند. طبق سلامت و پوسیدگی گیاه و نمره بیماری آن‌ها 68 ژنوتیپ انتخاب و نمونه برگی تهیه شد و استخراج انجام شد. یازده جفت آغازگر اختصاصی از توالی‌های مجاور SNPهای پیوسته به مقاومت ریزوکتونیا که معرفی شده بود طراحی شد. با آغازگرهای طراحی شده واکنش زنجیره پلیمرازی روی ژنوتیپ‌های استخراج شده انجام شد. در 9 جفت از این آغازگرها ( RO1, RO3, RO49, RO59, 400C9, 25C6, S242, 2431, 2432) چند شکلی دیده شد در میان این چند شکلی‌ها تنها یک نشانگر 2431-STS شناسایی شد که نتایج آن روی 45 ژنوتیپ نشان داد که این نشانگر با ژن مقاوم به ریزوکتونیا پیوستگی خوبی دارد این نشانگر 4/84 درصد با مقاومت مطابقت داشت. و از آن می‌توان در غربال ژنوتیپ‌های چغندرقند برای مقاومت به ریزوکتونیا بهره برد. استفاده از این نشانگر سبب افزایش دقت انتخاب برای مقاومت به بیماری پوسیدگی ریشه ریزوکتونیا و کاهش هزینه‌های به‌نژادی در چغندرقند می‌شود.
