چغندرقند با نام علمیL. Beta vulgaris گیاهی علفی، دولپه و دوساله می باشد و از خانواده اسفناجیان (Chenopodiaceae) است. محتوای ساکارز مهم ترین دلیل کشت چغندرقند است. ساکارز یک دی ساکارید تشکیل شده از گلوکز و فروکتوز می باشد و برای تولید شکر کریستالی سفید مورد استفاده قرار می گیرد. ساکارز تولید شده از چغندرقند حدود 30 درصد از شکر جهان را شامل می شود. در این پژوهش با هدف بررسی تنوع توالی های DNA و یافتن نشانگر پیوسته با محتوای قند، SNP های موجود در ژن های درگیر در مسیر سنتز ساکارز و انتقال آن یعنی ژن ساکارز سنتاز، ژن ساکارز فسفات ستناز و ژن ناقل ساکارز که ژن های دخیل در سنتز ساکارز هستند با استفاده از نرم افزار SeqMan شناسایی شد. در مجموع برای ژن ساکارز فسفات سنتاز 318 جهش، برای ژن ساکارز سنتاز 802 جهش و برای ژن ناقل ساکارز 17 جهش مشخص شد. علاوه بر تعداد جهش ها، نوع و محل قرار گیری آن ها نیز مشخص گردید. پس از بررسی تنوع توالی ها، 4 جفت آغازگر اختصاصی از توالی های DNA مرتبط با متابولیسم ساکارز طراحی شد. پس از استخراج DNA از 40 نمونه برگی چغندرقند با درصدهای قندی متفاوت، تکثیر قطعات مختلف توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز و آغازگرهای طراحی شده صورت گرفت. اگر چه که در بین محصولات حاصل از تکثیر توسط آغازگرها چندشکلی دیده شد، اما چندشکلی ها با محتوای قند پیوستگی نداشتند. پس از بررسی 4 نشانگر گزارش شده پییشین به عنوان نشانگر مرتبط با درصد قند چغندرقند و عدم مشاهده چندشکلی پیوسته با درصد قند، این نتیجه حاصل می شود که احتمالا این نشانگرها وابسته به ژنوتیپ هستند.
