اصغر میرزائی اصل

چغندر مارتیما (Beta vulgaris ssp. maritima) نقش مهمی در برنامه-های به نژادی گیاه صنعتی چغندرقند دارد و تحقیق در مورد تنوع ژنتیکی آن اهمیت زیادی دارد. تعداد 13 نمونه چغندر ماریتیما شامل 10 نمونه ایرانی و 3 نمونه اروپایی در این تحقیق ارزیابی شدند. دو نوع نشانگر مولکولی ISSR و ماهوارک برای بررسی ژنوم هسته و میتوکندری مورد استفاده قرار گرفتند. تعداد 176 مکان با 13 آغازگر شناسایی شد که 147 مورد (27/84) چندشکلی نشان دادند. نتایج مشخص نمود که دربین نمونه ها میانگین فاصله ژنتیکی 27/84 و ارزش محتوای اطلاعات چند شکلی (PIC) به میزان 32% است. آغازگرهای (AC)8YT و(GA) 8YC بیشترین میزان ارزش PIC (38%) را داشتند. آغازگر (CT)8RG با بیشترین شاخص نشانگر (MI) می تواند برای آنالیزهای بیشتر مورد استفاده قرار گیرد. بر اساس نتایج آنالیزهای UPGMA و ANOVA همه نمونه ها به دو گروه اصلی تقسیم شدند. تجزیه به مولفه های اصلی (PCoA) با دندروگرام تنوع ژنتیکی نشان دادند که نمونه های ایرانی و اروپایی از یکدیگر متفاوت هستند. برای مطالعه تنوع سیتوپلاسمی، از چهار نشانگر ماهوارک (minisatellite) استفاده شد. نمونه ها به چهار گروه میتوکندریایی بر اساس تنوع آغازگرها تقسیم شدند. با توجه به نتایج توالی یابی برخی نمونه های ایرانی هتروپلاسمی بودند.