بیان مسأله: بیمارستان ها از مهمترین سازمان های کشور هستند که از ارکان اصلی آن ها، پرستاران میباشند. حجم کاری بالا و استرس زیاد، پرستاران را در معرض آسیبهای زیادی قرار میدهد. بطور معمول، در برنامه ریزی و تعیین شیف کاری، به گردش شغلی و ملاحظات ارگونومیکی و سلامت پرستاران توجه نمی شود. بی توجهی نسبت به این موضوع باعث افزایش آسیب های جسمی و روحی و در نتیجه نارضایتی شغلی پرستاران می شود. روش کار: در این مقاله یک مدل برنامه ریزی ریاضی دو هدفه ارائه شده است. هدف اول، کمینه کردن بیشینه بار فیزیکی و هدف دوم کمینه کردن مجموع بار روحی-روانی وارد به پرستاران میباشد. از یک معیار جامع برای ادغام اهداف و رسیدن به یک مدل تک هدفه استفاده شده است. مدل پیشنهادی در یک مطالعه موردی بکارگرفته شده و پارامترهای مدل به کمک روشMAPO و پرسشنامه Nordic و همچنین روش DASS کمی شده است. یافته ها: برنامه حاصل از مدل ریاضی با برنامه موجود در بیمارستان مورد مطالعه، که به صورت دستی انجام شده بود، مقایسه گردید. نتایج نشان دهنده کاهش بار ارگونومیکی پرستاران در برنامه جدید نسبت به وضعیت موجود بود. بحث و نتیجه گیری: در نظر گرفتن گردش شغلی و تخصیص وظایف به پرستاران همزمان با شیفت بندی و زمان بندی پرستاران، امکان کاهش بیشتر مخاطرات شغلی را در مقایسه با روش های مرسوم، فراهم می آورد.
