یکی از مهمترین مسایل در حوزه ارتقای کیفیت برنامه های درسی آموزش عالی، بالندگی دانش حرفهای مجریان برنامه های درسی که همان مدرسان دانشگاه هستند، میباشد که متآسفانه مورد غفلت قرار گرفته است. مدرسان دانشگاه، اکثراً فارغ التحصیلان دورههای تحصیلات تکمیلی و بالاخص دوره دکتری هستند که اغلب به جهت دستاوردهای پژوهشی خود، در دانشگاه مشغول به کار میشوند. آنها آموزش خاصی را جهت تدریس در آموزش عالی نمیبینند و برنامههای درسی تحصیلات تکمیلی که آنها به عنوان برنامه درسی پیش از خدمت خود در دانشگاه میگذرانند، اغلب بر دانش پژوهشی حوزه تخصصی آنان متمرکز است. لذا پژوهش در خصوص برنامه درسی تربیت مدرس دانشگاه ضروری است. این مطالعه ضمن بررسی تاریخچه برنامه های درسی تربیت مدرس دانشگاه و معرفی رویکردهای این حوزه، نتایج حاصل از یک مطالعه تطبیقی بین نظام آموزش عالی ایران و آلمان را در حوزه تربیت مدرس دانشگاه ارایه میکند و به ارایه راهکارهایی برای بهبود برنامه درسی تربیت مدرس دانشگاه میپردازد.
