شیوع بلوغ زودرس در حال افزایش است. نشان داده شده است که چاقی با ایجاد تغییرات در پروفایل آدیپوکاینها و بروز بلوغ زودرس در دختران مرتبط است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی تغییرات نشانههای بلوغ، سطوح آدیپونکتین، رزیستین، گرلین، لپتین، فاکتور نکروز تومور آلفاα) (TNF-و پروتئین واکنشگر C (CRP) در نتیجهی 12 هفته تمرین ترکیبی و 4 هفته بیتمرینی در دختران دارای اضافه وزن و چاق مبتلا به بلوغ زودرس مرکزی بود. مواد و روشها: 30 دختر دارای اضافه وزن و چاق (9-7 ساله) با بلوغ زودرس مرکزی که تحت درمان با تریپتورلین بودند، به طور تصادفی به دو گروه (15 دارو، 15 دارو+ورزش) تقسیم شدند و 15 دختر سالم دارای اضافه وزن و چاق 7 تا 9 ساله نیز به جهت مقایسه شرکت کنندگان با افراد سالم در نظر گرفته شدند. در ابتدا سطوح سرمی آدیپونکتین، رزیستین، گرلین، لپتین، αTNF-، CRP، هورمون لوتئین کننده (LH) و هورمون محرک فولیکول (FSH) و نشانههای بلوغ (سن استخوانی، طول رحم و حجم تخمدان) اندازهگیری شد. گروه دارو+ورزش 60 دقیقه تمرین ترکیبی (هوازی و مقاومتی) را سه بار در هفته به مدت 12 هفته انجام دادند. گروه دارو و گروه سالم هیچ تمرینی دریافت نکردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از 4 هفته بیتمرینی، تمامی متغیرهای تحقیق (در هر سه گروه) اندازهگیری شدند. روش آماری مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل دادهها تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر بود. یافته ها: در گروه دارو+ورزش، آدیپونکتین و گرلین پس از 12 هفته به طور معنا دار افزایش درحالیکه رزیستین و لپتین به طور معنا دار کاهش یافت. پس از 4 هفته بی تمرینی، آدیپونکتین به طور معنادار کاهش یافت، اما رزیستین و لپتین به طور معنادار افزایش یافت در حالیکه سطوح گرلین در دورهی بیتمرینی تغییر معناداری نداشت. سطوحα TNF-و CRP در طول مطالعه تغییر معناداری نداشتند. در طول دوره 16 هفتهای مطالعه، نشانههای بلوغ و LH در هر دو گروه دارو و دارو+ورزش به طور معنادار کاهش یافت، اماFSH،LH/FSH و حجم تخمدان فقط در گروه دارو+ورزش به طور معنادار کاهش یافت. در تمامی متغیرها در گروه سالم تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجهگیری: تمرینات ترکیبی باعث بهبود وضعیت آدیپوکاینها و نشانههای بلوغ شد اما روی سایتوکاینها تاثیری نداشت. پس از 4 هفته بی تمرینی، این اثرات کاهش یافت اما از بین نرفت.
