علی حیدریان پور

چکیده اهداف: بهبود ظرفیت هوازی باعث کاهش مرگومیر در بیماران قلبی میشود. فعالیت ورزشی بهشدت برای بهبود اوج اکسیژن مصرفی )peak2VO )و پروفایل لیپیدی توصیه میشود؛ اما شواهد کمی در مورد کارآمدترین روش تمرینات ورزشی برای بیماران عروق کرونر وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرینات اینتروال باشدت بیشینه )HIIT )در مقایسه با تمرین پایدار با شدت متوسط )MISS ) بر بهبود peak2VO و پروفایل لیپیدی بیماران بای پس عروق کرونر )CABG )بود. روش مطالعه: در این مطالعه نیمه تجربی 40 بیمار CABG بهصورت تصادفی به چهار گروه کنترل، HIIT 20 ثانیهای )80-100 درصد توان هوازی بیشینه )MAP))، HIIT 60 ثانیهای )MAP 80-100)، MISS( MAP 80 60- )تقسیم شدند. گروههای تمرینی به مدت هشت هفته، هفتهای سه جلسه با دستگاه تردمیل، ارگومتر دستی و ارگومتر پایی تمرین کردند و گروه کنترل هیچ فعالیت بدنی منظمی نداشت. شاخص peak2VO و پروفایل چربی قبل و پس از هشت هفته اندازهگیری شدند. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکراهه )ANOVA )و آزمون تی زوجی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: پس از 8 هفته مداخله peak2VO در گروه 20HIIT %15.1)0.018=P(، 60HIIT %18.3( 0.011=P )و MISS (0.041=P (%11.6 افزایش یافت. HDL تنها در گروههای HIIT افزایش معناداری داشت (0.05≥P(. LDL در همه گروههای تمرینی کاهش معناداری یافت(0.05≥P(. TG در گروههای HIIT کاهش معناداری یافت(0.05≥P(. کلسترول تام در گروه 60HIIT وMISS کاهش معناداری یافت (0.05≥P(. نتیجه گیری: به نظر میرسد تمرینات HIIT در مقایسه با تمرینات MISS عملکرد بهتری برای بهبود peak2VO و برخی پروفایل لیپیدی در بیماران بای پس عروق کرونر دارند. در این مطالعه دو روش تمرینی با مقیاس درک فشار )RPE )و ایمنی برابر همراه بودند. واژه های کلیدی: بازتوانی قلبی، پیوند بای پس عروق کرونری، peak2VO، تمرین اینتروال باشدت باال، تمرین پایدار با شدت متوسط