علی حیدریان پور

مقدمه و هدف: سندرم متابولیک یک اختلال پیچیده با هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی بالا است و به‌عنوان یک اپیدمی در سراسر جهان شناخته می‌شود. بروز سندرم متابولیک در دوره پس از یائسگی به‌ویژه در زنان میان‌سال بیشتر است. SIRT1ازجمله شاخص‌های مهم درگیر در کنترل متابولیک و پیشگیری از چاقی و افزایش وزن به‌حساب می‌آید و همچنین از میکرو RNA-122 به‌عنوان عاملی مؤثر در متابولیسم لیپید و گلوکز یاد می‌شود. لذا این مطالعه باهدف بررسی تأثیر تمرینات مقاومتی و HIIT بر شاخص‌های متابولیکی و سطح سرمی سیرتوئین 1 و میکرو RNA-122 در زنان مبتلابه سندرم متابولیک انجام شد. مواد و روش‌ها: 45 زن مبتلابه سندرم متابولیک (65-45 ساله) به‌طور تصادفی به سه گروه (15 نفر تمرینات HIIT، 15 نفر تمرینات مقاومتی و 15 نفر گروه کنترل) تقسیم شدند. در ابتدا سطوح سرمی سیرتوئین1 و میکرو RNA-122 و عوامل مرتبط با سندرم متابولیک (وزن، شاخص توده بدنی، توده چربی، لیپوپروتئین با چگالی کم، لیپوپروتئین با چگالی بالا، تری‌گلیسرید، کلسترول تام، فشارخون سیستولیک، فشارخون دیاستولیک، قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله، 1تکرار بیشینه،6MWT و Vo2peak) اندازه‌گیری شد. گروه‌های تمرین، هرکدام با توجه به نوع تمرینات خود 60 دقیقه تمرین را سه بار در هفته به مدت 8 هفته انجام دادند. افراد در گروه کنترل تحت هیچگونه مداخله‌ای قرار نگرفتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین تمامی متغیرهای تحقیق (در هر سه گروه) اندازه‌گیری شدند. روش آماری مورداستفاده برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها آزمون تحلیل واریانس یک‌راه و آزمون تعقیبی بونفرونی بود. یافته‌ها: در گروه‌های تمرینات ورزشی، مقادیر سیرتوئین1(02/0=P)، 1تکرار بیشینه(01/0=P)،6MWT (02/0=P)، Vo2peak (02/0=P)و لیپوپروتئین با چگالی بالا(03/0=P) پس از 8 هفته به‌طور معنا‌دار افزایش یافته، درحالی‌که میکرو RNA-122 (01/0=P)، وزن(03/0=P)، شاخص توده بدنی(02/0=P)، توده چربی(02/0=P)، لیپوپروتئین با چگالی کم(03/0=P)، تری‌گلیسرید(01/0=P)، کلسترول تام(02/0=P)، فشارخون سیستولیک(02/0=P)، فشارخون دیاستولیک(02/0=P)، قند خون ناشتا(02/0=P) و هموگلوبین گلیکوزیله(03/0=P) به‌طور معنا‌دار کاهش یافت و همچنین نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد در پس‌آزمون بین سه گروه‌ در شاخص‌های (فشارخون سیستولی و دیاستولی، قند خون ناشتا، تری‌گلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی بالا و وزن) تفاوت معناداری وجود دارد(05/0>P)؛ اما در شاخص (LDL) تفاوت معناداری دیده نشد(08/0=P). نتیجه‌گیری: اجرا هشت هفته برنامه تمرینات مقاومتی و HIIT تأثیر مثبتی بر شاخص‌های متابولیکی در بیماران مبتلابه سندرم متابولیک داشته و موجب بهبود نشانگان سوخت و سازی(بهبود قند خون ناشتا، کاهش فشار خون، کاهش تری‌گلیسرید و افزایش لیپوپروتئین با چگالی بالا) در این افراد گردید و همچنین موجب افزایش سطح سرمی سیرتوئین 1 و کاهش میکرو RNA-122 در این افراد شد.