علی حیدریان پور

مقدمه وهدف: دیابت شیرین یک اختلال شایع متابولیک در متابولیسم کربوهیدرات است که ورزش به عنوان یک راه حل ساده و مفید با کاهش گلوکز خون سبب کمک به درمان دیابت می شود. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر 12 هفته تمرین هوازی ومقاومتی بر حافظه و یادگیری در موش های دیابتی بود. مواد و روش ها: به این منظور تعداد 42 سر موش نر صحرایی درمحدوده ی وزنی 25±225 گرم ،در شرایط 12ساعت روشنایی و12 ساعت تاریکی و درجه حرارت22 درجه سانتی گراد نگه داری شدند. حیوانات به شش گروه (هرگروه شامل 7 سر)تقسیم شدند:1- گروه کنترل سالم با وزن طبیعی2- گروه کنترل دیابتی شده بارژیم پرچرب و استرپتوزوتوسین 3- گروه سالم تمرین هوازی 4- گروه تمرین هوازی در موش های دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب و استرپتوزوتوسین 5- گروه سالم تمرین مقاومتی 6- گروه تمرین مقاومتی با رژیم غذایی پرچرب و استرپتوزوتوسین.رژیم غذایی پرچرب (58٪چربی 25٪ پروتئین و17٪ کربوهیدرات؛ به عنوان درصدی از کل انرژی به کیلوکالری ) اعمال گردید. تمرین هوازی شامل 12 هفته دویدن برروی نوار گردان جوندگان( 5 روز در هفته و هر روز 60 دقیقه) و تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان با وزنه آویزان شده به دم حیوان ( تمرین 3 روز در هفته و به مدت 12هفته ) انجام گرفت، و سپس جهت القای دیابت دوز پایینی از استرپتوزوتوسین (35 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن) به روش تزریق درون صفاقی به موش ها تزریق شد. حافظه فضایی موش ها به وسیله ماز آبی موریس و حافظه احترازی غیرفعال آن ها بوسیله شاتل باکس و عملکرد شناختی به وسیله تست جعبه باز و حافظه شناختی به وسیله تست تشخیص اشیاء بررسی شد. یافته ها: در مقایسه اولین زمان ورود به محفظه ی تاریک در گروه کنترل دیابتی شده بارژیم پرچرب و استرپتوزوتوسین نسبت به گروه کنترل سالم با وزن طبیعی تفاوت معنی داری وجود داشت (p<0.05). گروه تمرین هوازی در موش های دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب و استرپتوزوتوسین نسبت به گروه کنترل دیابتی شده بارژیم پرچرب و استرپتوزوتوسین تفاوت معنی داری از نظر آماری دارند (p<0.05). گروه تمرین مقاومتی با رژیم غذایی پرچرب و استرپتوزوتوسین نسبت به گروه کنترل سالم با وزن طبیعی تفاوت معنی داری ندارند. مقایسه مدت زمان ماندن در محفظه ی تاریک در مرحله ی به خاطرآوری حافظه در گروه کنترل دیابتی شده بارژیم پرچرب و استرپتوزوتوسین نسبت