علی حیدریان پور

همقدمه:بلوغ زودرس در دختران به شروع بلوغ قبل از سن 8 سالگی اطلاق می گردد. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، مطالعه تأثیر تمرین هوازی و استفادهاز آگونیست GnRH بر سطوح استرادیول و گنادوتروپین ها در دختران دارای بلوغ زودرس مرکزی بود. روش بررسی:تعداد 25نفر (34/0±44/7 سال) از دختران دارای بلوغ زودرس در این پژوهش شرکت کردند. این افراد به طور تصادفی در سه گروه آزمایش (گروه دارو، 10 نفر- گروه دارو و ورزش8 نفر و گروه ورزش، 7 نفر) قرار گرفتند و 10 نفر از کودکان همگن و سالم ( بدون بلوغ زودرس ) در گروه کنترل قرار داده شدند. در گروه آزمایش فعالیت هوازی به مدت 12 هفته، سه روز در هفته، هر روز60-20 دقیقه و با شدت 80-40 درصد حداکثر ضربان قلب به طول انجامید. همچنین از آگونیست GnRH به عنوان دارو استفاده شد. میزان استرادیول و گنادوتروپین ها قبل، بعد و بعد از یک دوره پیگیری مورد بررسی قرار گرفت و میزان BMIنیز برای ارزیابی اثر تمرینات هوازی اندازه گیری شد. نتایج:تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد سطوح استرادیول و گنادوتروپین ها در گروه های آزمایش (تمرینی و تمرینی همراه با مصرف دارو) کاهش معنی داری یافت (05/0p≤) و این شاخص در گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت. همچنین میزان BMI در گروه آزمایش (تمرینی و تمرینی همراه با مصرف دارو) تحت تأثیر تمرینات ورزشی به طور معنی داری کاهش یافته بود (00/0P=)، اما در گروه آزمایش (گروه مصرف دارو) تغیر معنی داری مشاهده نشد (06/0p=) . نتیجه گیری:با توجه به یافته های این پژوهش می توان بیان کرد که تمرینات ورزشی هوازی و استفاده از آگونیست GnRH می تواند منجر به کاهش استرادیول و بهبود گنادوتروپین هادر دختران دارای بلوغ زودرس شود و همچنین انجام تمرینات ورزشی میزان BMI افراد مبتلا را کاهش دهد.