مقدمه: عوارض قلبی - عروقی علت عمده ی ناتوانی و مرگ ومیر در مبتلایان به دیابت شیرین قلمداد می شوند. نقش غلظت های سرمی بالای نشانگرهای التهابی به ویژه CRP در پیش بینی و پاتوژنز عوارض قلبی-عروقی دیابت نوع 1 اثبات شده است. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی اثر 10 هفته مکمل یاری با ال کارنیتین و ورزش هوازی بر سطوح سرمی پروتئین واکنش دهنده ی C اندازه گیری شده با کیت دارای حساسیت بالا (hs-CRP) در مو ش های دیابتی نوع 1 انجام شد. مواد و روش ها: 36 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار در محدوده وزنی 10±230 گرم، در 6 گروه مساوی شامل گروه سالم، و بقیه بعد از القای دیابت نوع 1، به طور تصادفی در گروه های پیش آزمون، کنترل، مکمل خوراکی ال کارنیتین، تمرین هوازی، و مکمل خوراکی ال کارنیتین + تمرین هوازی جای گرفتند. در پایان مداخلات، نمونه های خونی برای تعیین سطوح سرمی hs-CRP جمع آوری شدند. داده ها با آزمون شاپیرو-ویلک، آزمون لون، آنالیز واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی با سطح پذیرش آماری 05/0>P با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 تحلیل شد. یافته ها: مکمل یاری با ال کارنیتین نتوانست کاهش معنی داری در سطوح سرمیhs-CRP در مقایسه با گروه کنترل ایجاد کند (078/0P=)، در مقابل، کاهش معنی دار hs-CRP سرمی هم در گروه تمرین (001/0>P) و هم در گروه تمرین + مکمل یاری (001/0>P) مشاهده شد، اما این کاهش در گروه تمرین + مکمل یاری بارزتر بود. نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر، تمرینات منظم هوازی را به عنوان راه حلی احتمالی برای کاهش سطوح سرمی hs-CRP و بنابراین غلبه بر تأثیرات آتروژنیک دیابت شیرین نوع یک در موش های صحرایی ویستار معرفی می کند و افزودن مکمل یاری با ال کارنیتین را، به منظور افزایش اثربخشی مداخلات تمرینی پیشنهاد می کند.
