علی حیدریان پور

مقدمه و هدف : مطالعات نشان دادند که فعالیت های ورزشی، اثر متفاوتی در تولید رادیکال های آزاد و آسیب های ناشی از استرس اکسیداتیو به جا می گذار د. همچنین اکثر پژوهش ها، کاهش استرس اکسیداتیو و صدمات ناشی از آن را در پی استفاده از مکمل های ویتامینی آنتی اکسیدانی گزارش کرده اند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تعامل دو شیوۀ تمرینی شنای استقامت و مکمل ویتامین ث (VC) بر شاخص های استرس اکسیداتیو (اسید اوریک، کاتالاز و مالون دی آلدهید) در رت های نر ویستار می باشد. مواد و روش ها: تعداد 36 سر رت نر نژاد ویستار در محدودۀ 250 تا 300 گرم بطور تصادفی به شش گروه شش تایی: 1_ گروه استقامتی. 2_ گروه استقامتی + VC، 3_ گروه وامانده ساز، 4_ گروه وامانده ساز + VC، 5_گروه کنترل و 6- گروه کنترل+ VC، تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت ده هفته ، 5 روز در هفته و هر جلسه یک ساعت شنا کردند. گروه وامانده ساز، بطور فزاینده در هر هفته 30 دقیقه بیشتر شنا کردند تا اینکه شش هفتۀ پایانی را سه ساعت در هر جلسه شنا کردند. مکمل ویتامین C ( mg/kg 100 )، یک هفته پیش از شروع پروتکل تمرینی آغاز و تا پایان هفتۀ دهم ادامه داشت. یک روز پس از اتمام پروتکل تمرینی ،جهت برآورد شاخص ها (اسیداوریک، کاتالاز و MDA)، از سیاهرگ زیرین رت ها نمونه گیری خونی انجام شد. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون ANOVA یک طرفه و پس از آن تست تعقیبی توکی با سطح معناداری 05/0 >P استفاده شد. نتایج :کاهش معناداری در میزان MDA سرمی گروه استقامتی + VC در مقایسه با گروه وامانده ساز (P=0.011 )، در مقایسه با گروه وامانده ساز + VC (P=0.000) و در مقایسه با گروه کنترل (P=0.008) وجود داشت و نیز کاهش معناداری در میزان MDA گروه استقامتی نسبت به گروه وامانده ساز + VC (P=0.002)مشاهده شد. افزایش معناداری در سطح کاتالاز سرمی گروه وامانده ساز در مقایسه با دیگر گروه ها وجود داشت (P=0.001)، اما تفاوت معناداری در محتوای سرمی اسید اوریک گروه ها مشاهده نشد. نتیجه گیری : در مجموع نتایج حاکی از آن است که تمرینات استقامتی همراه مصرف ویتامین C می تواند منجر به کاهش پراکسیداسیون لیپید در آزمودنی ها شود، و سطح کاتالاز را نیز افزایش دهد، در حالی که برغلظت سرمی آنتی اکسیدان غیر آنزیمی اسید اوریک بی تاثیر است.