علی حیدریان پور

زمینه و هدف :استفاده از فعالیت های بدنی برای درمان بیماری های عصبی سال هاست که سابقه دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و استرس صوتی بر میزان سروتونین موش های صحرایی نر ویستار بود. 170 انتخاب /82±20/ مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی تعداد 21 سر موش صحرایی نر بالغ با محدوده وزنی 57 شد. موش ها به طور تصادفی به سه گروه (استرس صوتی، تمرین + استرس صوتی و کنترل) تقسیم شدند. موش ها در ،10/ 100 دسی بل) 60 روز، روزی 5 ساعت (صبح 8 الی 30 ± معرض استرس صوتی، سر و صدای ضبط شده ترافیک ( 15 18 ) و تمرین هوازی به صورت پنج روز در هفته و به مدت 60 روز انجام گرفت و پس از 24 ساعت / بعد ازظهر 16 الی 30 از آخرین جلسه تمرین و سر و صدا ترافیک نمونه گیری خون انجام شد و سطح پلاسمایی سروتونین اندازه گیری گردید. 0/ جهت تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون های تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05 استفاده شد. 36 نانوگرم بر میلی لیتر) /2±3/ یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین سروتونین در گروه تمرین هوازی +استرس صوتی( 1 40 نانوگرم بر /8±7/ 21 نانو گرم بر میلی لیتر) و تقریبا نزدیک به گروه کنترل( 3 /9±2/ بیشتر از گروه استرس صوتی( 1 میلی لیتر) بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرین هوازی میزان سروتونین پلاسما ناشی از استرس صوتی را تا حدود زیادی جبران کرده و باعث کاهش اضطراب گردد.