خلاصه: مقدمه: میزان مرگومیر در اثر عفونت لیستریایی بالاست و تا 30 درصد نیز گزارش شده است. هدف از مطالعه حاضر جمعبندی اطلاعات منتشرشده در خصوص منابع غذایی آلوده به لیستریا مونوسیتوژنز و ارائه راهکارهای مناسب بهمنظور کنترل این پاتوژن در مراکز عرضه، کشتارگاهها و مراکز فراوری است. روش کار: در تحقیق حاضر، شیوع لیستریا مونوسیتوژنز در مواد غذایی مختلف (فراوردههای شیلاتی و آبزیان، گوشت قرمز، طیور و لبنیات) از سال ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۲ بررسی و ارائه شد. مجموعاً 61 تحقیق قابل قبول در مطالعه حاضر دخیل شد. پس از انتخاب منابع علمی دارای کیفیت، نتایج کلیدی آنها شامل میزان شیوع لیستریا مونوسیتوژنز، نحوه کشت، نوع نمونه و محل نمونهبرداری استخراج شد. یافتهها: لیستریا مونوسیتوژنز در انواع محصولات گوشتی و لبنی شیوع دارد. مصرف غذاهای خام و نیم پخته آلوده به مدفوع حیوانی و انسانی و تماس مستقیم با مدفوع میتواند باعث ایجاد عفونت لیستریایی در انسان شود. لیستریا مونوسیتوژنز به آنتیبیوتیکهای آموکسیسیلین، آمپیسیلین، پنیسیلین و جنتامایسین حساس است و میتوان از این آنتیبیوتیکها برای درمان استفاده کرد. نتیجهگیری: در مطالعات انجامشده، به میزان کمتری به اهمیت مراکز سنتی عرضه مواد غذایی پرداخته شده است. لذا، می بایست ارگان های نظارتی استانداردهای مناسبی برای کنترل این پاتوژن تدوین و اعمال کنند. پایش منظم و دورهای مواد غذایی و ارائه آموزشهای لازم به مردم در خصوص نحوه پیشگیری از مسمومیتهای غذایی میتواند نقش مؤثری در کاهش لیستریوزیس داشته باشد.
