از آنجا که سرمایه گذاری مسکن به عنوان یک ابزار سیاستی برای تأثیر در سایر بخش ها، غیر از بازار مسکن نیز مورد توجه است، لذا تحقیق حاضر سعی دارد تا با به کارگیری تکنیک های اقتصادسنجی و با استفاده از داده های فصلی اقتصاد ایران طی دوره 1371 الی 1385 به بررسی رابطه بین سرمایه گذاری مسکونی و رشد اقتصادی بپردازد. در این راستا، از مدل خودبازگشتی با وقفه های توزیعی (ARDL) استفاده شده است. در ادامه نیز رابطه علیت بین سرمایه گذاری مسکونی و رشد اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از برآوردها بیانگر این است که رابطه مثبت معنی داری بین سرمایه گذاری مسکونی و رشد اقتصادی هم در کوتاه مدت و هم در بلند مدت در ایران وجود دارد و نتایج حاصل از روش علیت گرنجر، نشان دهنده یک رابطه علی دوطرفه بین این دو متغیر می باشد. نتایج آزمون CUSUM و CUSUMSQ نیز نشان دهنده پایداری بلندمدت می باشد.
