چکیده: مهمترین برنامه راهبردی در هر کشوری، قانون بودجه است. بنابراین بررسی علمی بودجه ریزی در کشور از ضروریات به شمار می آید. بودجه ریزی در ایران، اغلب با استفاده از روش های تجربی و چانه زنی انجام شده است. همچنین تنوع بالای بازیگران در فرآیند تخصیص بودجه، عدم پیوستگی در شیوه طراحی بودجه های ملی و استانی، نتیجه ای جز تخصیص غیر بهینه منابع را نداشته است. از طرفی نقش بالای دلارهای نفتی در بودجه ایران و همچنین تاثیرپذیری رشد اقتصادی کشور از درآمدهای ارزی نفت، نقش بودجه و بودجه ریزی در کشور را با پیچیدگی روبه رو کرده است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر بودجه و بخش های مختلف بودجه ای بر رشد اقتصادی کشور در قالب مدل رشد برونزا و تعیین مقدار بهینه از بودجه، برای رسیدن به حداکثر رشد اقتصادی، با استفاده از تابع لاگرانژ می باشد. لذا این مطالعه به تجزیه وتحلیل ارتباط مذکور در قالب بهینه یابی مقید و دو روش اقتصادسنجی پانل دیتا و ARDL، به ترتیب برای دوره های زمانی (1390-1378) و (1390-1353) پرداخته است. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان از تاثیرپذیری مثبت بودجه کل کشور بر رشد اقتصادی و همچنین تخصیص غیربهینه بخش های مختلف بودجه ای به مناطق ایران می باشد. به عبارت دیگر روند تخصیص بودجه در ایران، به طور کامل با هدف رسیدن به رشد بالای اقتصادی نبوده است. بررسی بخش های مختلف بودجه کشور نشان می دهد که اعتبارات مصوب به طرح های عمرانی و ملی و به طور کلی تزریق منابع بودجه ای در اقتصاد کشور برای گسترش ظرفیت زیر بنائی و تولیدی، می تواند رشد بالا در کشور را باعث شود. بنابراین تغییر ترکیب فعلی تخصیص بودجه و حرکت به سمت اعتبار دهی و اهمیت بالاتر به طرح های تملک دارایی های سرمایه ای(عمرانی)، می تواند در بلند مدت به رشد اقتصادی و در نتیجه پیشرفت و توسعه کشور کمک کند.
