فضل الله بن روزبهان خنجی در صدد بود تا با بهره گیری از مؤلفه هایی نظیر حدیث مجددمائه، حدیث حارث و اخبار ملحمه، مشروعیت حکومتهای آق قویونلو(780-908هـق) و شیبانی(906-1007هـق)، را تبیین و آنها را حکومتهایی نجات بخش و اصلاح گر معرفی کند. این رویکرد خنجی ابتدا در قالب حدیث مجددمائه در مورد آق قویونلوها بوجودآمد. ولی پس از پیوستن وی به شیبانیان، شکل مبسوط تری پیداکرد. زیراکه وی در این دوره با استفاده از دو مؤلفه دیگر یعنی حدیث حارث و اخبار ملحمه، تلاش کرد تا دیدگاههای اصلاحگرانه و موعودمحور خودرا در مورد شیبانیان نیز تعمیم دهد. با این رویکرد، بخصوص حکومت شیبانیان ویژگی ها و اختصاصات منجیانِ موعود و مصلحینِ آخرالزمانی را داراست. البته باید توجه شود که تبیینات خنجی با استفاده از این سه مؤلفه، ارتباط زیادی با ظهور صفویان داشت. چراکه برپایه باورداشتهای وی، ظهور این حکومت شیعه مذهب، زمینه بروز بدعتهایی را در عرصه های مختلف فراهم کرده بود. بنابراین ضروری بود که فرد یا گروهی در مقام مصلح دراین مقطع زمانی که از نظر خنجی آخرالزمان به حساب می آمد، ظهور نموده و این اوضاع ناهنجار را اصلاح می کرد.
