کارکرد مدرسه به عنوان یکی از نهادهای آموزشی و تربیتی، تعلیم و تربیت است که بدون مشارکت اولیا قابل تحقق نیست. در این راستا پژوهش حاضر مشارکت اولیا را به عنوان یک کنش اجتماعی (از منظر جامعه شناسی) در نظر میگیرد و هدف کلی آن شناسایی وضعیت مشارکت اولیا و بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر آن میباشد. روش این پژوهش پیمایش است و نمونه شامل 250 نفر از اولیای 12820 دانشآموز دختر مقطع دوم متوسطه ی همدان در سال تحصیلی 94 -93 است. در سطح رفتاری، ارتباط مشارکت اولیا در شش بعد؛ امور اجتماعی، پرورشی، آموزشی، ارتباط خانه و مدرسه، ارتباط با کارکنان و دانش آموزان، امور مالی با متغیرهای اعتماد نهادی، پایگاه اجتماعی ـ اقتصادی، بی قدرتی، باورهای قالبی، تمایل فردی و خوداثربخشی بررسی میگردد. بر مبنای نتایج پژوهش متغیرهای اعتماد نهادی، تمایل فردی و خوداثربخشی رابطهی مستقیم و معنادار و متغیر بی قدرتی رابطه ی معکوس و معنادار با میزان مشارکت اولیا دارد، این در حالیست که متغیرهای باورهای قالبی و پایگاه اجتماعی ـ اقتصادی رابطه ی معناداری با مشارکت اولیا ندارند و 16 درصد از تغییرات مشارکت اولیا با متغیرهای اعتماد نهادی و خوداثربخشی توضیح داده میشود. کمترین میزان مشارکت در زمینه ی مشارکت مالی و بیشترین میزان؛ مربوط به امور آموزشی است
