سلامت اجتماعی عنصری کلیدی د ر جامعه است و درماندگی یکی از مهمترین عواملی است که بستر عدم سلامت اجتماعی را فراهم می کند . سلامت اجتماعی به چگونگی وضعیت ارتباط فرد با دیگران در جامعه میپردازد. هر نوع قطع ارتباط بین فرد و جامعه، به گونه ای که افراد در چارچوبهای اجتماعی جذب نگردند، زمینه ای مساعد برای رشد انحرافات اجتماعی و پیدایش مشکلات سلامت می باشد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه ی بین سلامت اجتماعی و درماندگی آموخته شده در بین شهروندان شهر تهران است . جامعه ی آماری این تحقیق کلیه ی افراد بالای 19 سال شهروندان شهر تهران است که به صورت نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند؛ و به روش پیمایشی مورد بررسی قرار گرفته اند، ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است. . چنین به نظر می رسد که هر چه درماندگی آموخته شده در جامعه افزایش یابد و نیز کنترل شرایط کاهش یابد، افراد آن جامعه از سلامت روانی و سلامت اجتماعی نامطلوب تری برخوردار خواهند شد. بر اساس نتایج تحق یق علت ایجاد احساس درماندگی آموختهشده در شهروندان میتواند به سطح نسبتاً پایین عدم کنترل بر شرایط، ناکامی و تزلزل و بیثباتی بین فعالیت فرد و دریافت پاسخ، نسبت داده شود؛ همچنین بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش میزان 3 و در زنان برابر / میانگین درماندگی آموخته شده در مر دان برابر 052 نشان میدهد بین درماندگی ( p≥0/ 3/080 میباشد که با سطح اطمینان ( 0.95 آموخته شده در زنان و مردان تفاوت معناداری وجود ندارد.
