در پژوهش حاضر، اثر غلظت های متفاوت نمک های استات کلسیم (10 و 20 گرم بر لیتر) و هیدروکسیدپتاسیم (1 و 3 گرم بر لیتر) موجود در الکترولیت فرایند اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی بر مقاومت به خوردگی پوشش های متشکل روی تیتانیوم خالص بررسی شده است. پس از مشاهده ساختار سطح پوشش ها مشخص شد که کم ترین میزان تخلخل (86/4 درصد) مربوط به پوشش تشکیل شده در الکترولیت حاوی 20 گرم بر لیتر استات کلسیم و 1 گرم بر لیتر هیدروکسید پتاسیم بود. این پوشش هم چنین بیشترین زاویه تماس با قطره آب (89/67 درجه) و یا به عبارتی کم ترین میزان ترشوندگی را از خود نشان داد. نتایج ارزیابی رفتار خوردگی پوشش ها با استفاده از آزمون های طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون پتانسیودینامیک پس از 48 ساعت غوطه وری در محلول رینگر نشان داد که پوشش حاصل از الکترولیت ذکرشده دارای کم ترین میزان چگالی جریان خوردگی (030/0 میکروآمپر بر سانتی مترمربع) و بیش ترین مقاومت به خوردگی (2/448 کیلواهم در سانتی مترمربع) در بین تمامی پوشش ها بود. مقاومت بالای این پوشش در برابر خوردگی ناشی از درصد تخلخل پایین و در نتیجه کاهش میزان نفوذ یون های خورنده به زیرلایه و هم چنین قابلیت ترشوندگی پایین آن بود.
